آشنایی با اصطلاحات بازار بورس

مفاهیم بازار اولیه و ثانویه

بازار اولیه

دارایی هایی که برای اولین بار توسط شرکت‌ها یا دولت عرضه می شود در این بازار پذیره نویسی می شوند و نماد آن در کشور ما بانک است. تأسیس هر شرکت و یا شروع فعالیت اقتصادی بازار اولیه محسوب می شود.

بازار ثانویه

دارایی هایی که ابتدا در بازار اولیه مورد معامله قرار گرفته است در بازار ثانویه مورد معامله مجدد قرار می گیرد و نماد آن در کشور ما بورس است. همانطور که اشاره شد بازار بورس بازار ثانویه محسوب می شود، یعنی آن که در بورس شرکتی تأسیس نمی شود و فقط سهام شرکت های پذیرفته شده مورد معامله قرار می گیرد.

قیمت اسمی

قیمت اسمی همان قیمت اولیه سهم در بازار اولیه است که در بازار بورس تهران برابر 1000 ریال یا همان 100 تومان است. همانطور که از عنوان آن پیداست، این فقط قیمت اسمی سهم است و بدین معناست که شرکت در روز نخست، قیمت هر سهم خود را 100 تومان تعیین نموده است و سهامداران روز نخست برای خرید سهام این شرکت مبلغ 100 تومان پرداخت نموده اند. عدد 100 تومان مبنای محاسبات زیادی در افزایش سرمایه‌ها می باشد. معمولاً سرمایه یک شرکت در بازار بورس تهران از ضرب تعداد سهام آن در عدد 100 تومان به دست می آید. همچنین برای تعیین تعداد سهام یک شرکت، سرمایه آن را تقسیم بر عدد 100 تومان می کنند.

ارزش بازار

قیمت سهم در بازار سهام را ارزش بازار میگویند، که اگر قیمت روی تابلو سهم را در تعداد سهام ضرب کنید ارزش بازار شرکت به دست می آید.

ارزش دفتری

در سمت چپ ترازنامه شرکت ها سطر یکی مانده به آخر قبل از جمع حقوق صاحبان سهام و بدهی ها، حقوق صاحبان سهام نوشته شده است، اگر عدد حقوق صاحبان سهام را بر تعداد سهام شرکت تقسیم کنید عددی که بدست می آید ارزش دفتری هر سهم است و حقوق صاحبان سهام همان ارزش دفتری شرکت است.

ارزش جایگزینی

فرض کنید اگر الان بخواهیم یک دامداری با ظرفیت 2000 تن احداث کنیم 200 میلیارد تومان پول نیاز داریم، حال فرض کنید شرکتی در بورس وجود دارد که با همین ظرفیت 2000 تن مشغول به کار هست و ارزش بازار آن 60 میلیارد تومان است. بنابراین آن عدد 200 میلیارد تومان ارزش جایگزینی شرکت بورسی است که ارزش بازار فعلی آن درحال حاضر 60 میلیارد تومان است، برخی سرمایه گذاران با استدلال بر اینکه 60 میلیارد تومان ارزش بازار آن شرکت باید به 200 میلیار تومان ارزش جایگزینی آن برسد روی این فاصله ی قیمتی سرمایه گذاری میکنند.

نکته: یک روش خیلی ساده و ابتدایی که میتوانید برای ارزش گذاری سهام های عرضه ی اولیه و بررسی سایر سهام ها استفاده کنید ( البته به عنوان یکی از روش های بررسی های موجود ) شما EPS سهم را از TSETMCیا آخرین صورت های مالی یا ... انتخاب کرده و بعد از آن ضرب در P/E متوسط آن صنعت کنید و قیمت حدودی سهم را محاسبه کنید و بعد از آن با قیمت بازار آن سهم مقایسه کنید. در این حالت میتوانید به صورت ساده و ابتدایی مشاهده کنید که نماد مورد نظر شما ارزنده هست یا خیر ( گران است یا ارزان ).

پرتفو (Portfolio) یا پرتفوی

پرتفوی عبارتست از سبدی از سهم شرکتهای مختلف که با هدف کاهش ریسک سرمایه گذاری تهیه می شود. کارشناسان اقتصادی حتی در بهترین حالتهای تحلیلی خرید تنها یک سهم (اصطلاحاً تک سهم شدن) را توصیه نمی کنند و پیشنهاد خرید چند سهم متنوع را می دهند. این کار برای آن است که ریسک سرمایه گذاری کاهش یابد. فرض کنید صنعتی با رشد قیمت ارز شکوفا می شود (این صنعت احتمالاً در کار صادرات است) و صنعتی دیگر با رشد قیمت ارز متضرر می شود (مواد اولیه این صنعت وارد می شوند). حال اگر در سبد ما از هر دوی این صنایع سهام خریداری شود، در حقیقت خود را نسبت به تغییرات قیمت ارز مصون کردیم و تغییرات ناشی از قیمت ارز باعث رشد یکی و کاهش دیگری می شود. به بیان دیگر با تشکیل سبد سهام، ضرر ناشی از کاهش قیمت یک یا چند سهم را با سود حاصل از افزایش قیمت سهم های دیگر پوشش می دهیم.

کد معاملاتی یا کد بورسی

عبارتست از کدی ثابت که به سهامداران اختصاص داده می شود تا در هنگام خرید و فروش سهام از آن استفاده کنند. این کد متشکل از سه حرف اول نام خانوادگی افراد به همراه یک عدد ثابت است که در معاملات سهام کارکردی مشابه شماره حساب در نقل و انتقالات بانکی را دارد. مثلاً فردی که نام خانوادگی او میرزایی است ممکن است کدی به صورت میر06521 دریافت کند. برای خرید و فروش سهام، دریافت کد معاملاتی الزامی است. سازمان بورس این کار را برای سهولت در امر خرید و فروش سهام انجام می دهد. یعنی یک بار مدارک شناسایی شما را می گیرد و به جای آن به شما کدی می دهد که در معاملات همواره با آن کد شناسایی می شوید. برای دریافت این کد باید به یکی از شرکت‌های کارگزاری بورس مراجعه کنید. برای یافتن آدرس و مشخصات کارگزاری های فعال می توانید به سایت سازمان بورس به آدرس www.seo.ir مراجعه کنید.

شرکت کارگزاری (Stock Brokerage Firm)

کارگزاری ها بنگاه‌های معاملاتی هستند که خرید و فروش سهام از طریق آنها صورت می گیرد.

در این خرید و فروش آنها وکیل تام الاختیار فروشنده و خریدار هستند. به بیان دیگر، کارگزاری ها واسطه بین سهامداران و سازمان بورس محسوب می شوند. همانطور که برای انجام امور مربوط به دارایی های پولی به بانک مراجعه می کنیم، برای انجام امور مربوط به دارایی سهام خود نیاز داریم به یک شرکت کارگزاری مراجعه کنیم. کارگزاری ها طبق ضوابط سازمان بورس عمل کرده و توسط آزمون با شرایط خاص انتخاب می شوند. برای فعالیت در هر یک از زمینه های بورس اوراق بهادار، کالا و انرژی، کارگزاران نیاز به اخذ مجوز مربوطه از سازمان بورس را دارند. کارگزاران علاوه بر خدمات معاملات سهام، خدمات دیگری همچون صندوق سرمایه گذاری، سبدگردانی، مشاوره و آموزش را به سهامداران ارائه می دهند. حدود 107 شرکت کارگزاری بورس در ایران فعالیت می کنند که اسامی و اطلاعات تماس آنها را می توان در سایت سازمان بورس به آدرس www.seo.ir یافت. سرمایه گذاری در بورس و بازار سرمایه و همچنین انجام معامله سهام به صورت مستقیم توسط هر شخص امکان پذیر نیست. در حقیقت کاری که سرمایه گذاران انجام می‌دهند این است که از یک کارگزاری می‌خواهند که به صورت واسطه معاملاتشان برای آن‌ها انجام دهد. کارگزار به عنوان یک واسطه بستر معامله را برای سرمایه گذاران فراهم می‌کند و در عوض درصدی از مبلغ معامله را به عنوان کارمزد باید به کارگزار پرداخت کنید. به طور کلی درصدی که از معاملات خرید و فروش به کارگزار تعلق می‌گیرد، 1.24 درصد وجه کل معامله است (که البته با توجه به نوع بازار (بورس، فرابورس، صندوق ها و ...) متفاوت است. برای ثبت نام در کارگزاری به صورت زیر است: 1. دریافت کد سجام از سامانه سجام 2. احراز هویت سجام در دفاتر پیشخوان و یا به صورت اینترنتی 3. مراجعه حضوری یا تکمیل غیرحضوری ثبت نام در کارگزاری مورد نظر 4. افتتاح حساب سرمایه گذاری

نکته : تغییر کارگزاری بورس برای بسیاری این سوال پیش می‌آید که اگر از خدمات کارگزاری انتخابی راضی نبودیم، آیا امکان تغییر کارگزاری و ثبت نام در کارگزاری دیگری وجود دارد؟ بله مراحل ثبت نام در کارگزاری دوم به صورت کارگزاری اول است با این تفاوت که دیگر نیازی به اخذ کد سجام ندارید. پس از تکمیل ثبت نام و افتتاح حساب سرمایه گذاری با هماهنگی‌های لازم می‌توانید سرمایه خود را از کارگزاری اول به کارگزاری دوم منتقل کنید. برای انتقال سهم بهترین راه تغییر کارگزار ناظر از طریق سامانه معاملاتی کارگزاری است(در قسمت تغییر کارگزار ناظر اسم نماد مورد نظر را وارد کرده و درخواست تان را ارسال میکنید، بعد از طی چند روز سهم مورد نظرتان به پرتفوی کارگزاری مورد نظرتان انتقال پیدا میکند).

سبدگردانی

سبدگردانی فرآیندی است که طی آن فرد خبره در امر سرمایه گذاری با همکاری تیمی از تحلیل گران حرفه ای و بر اساس خصوصیات، سطح ریسک پذیری و سرمایه هر سرمایه گذار، سبدی مناسب از دارایی های متنوع برای او تشکیل داده و به صورت مستمر بر آن نظارت و اعمال مدیریت میکند. همچنین، با توجه به تغییر عوامل اثرگذار بر محیط سرمایه گذاری، تصمیمات لازم در جهت رسیدن به اهداف سبد و افزایش ارزش آن از طرف مدیر اتخاذ میشود.

نکته : در امر سبدگردانی فقط به مراکز مطمئن و دارای مجوز از سازمان بورس اعتماد کرده و به هر پیج و کانال در فضای مجازی به هیچ عنوان اعتماد نکنید!

شرکت‌های بورسی

سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار را شرکت‌های بورسی میگویند.

گروه‌های بورسی

شرکت های بورسی را بنابر زمینه فعالیت آنها در گروه هایی مربوط به همان صنعت دسته بندی میکنند. برای مثال گروه دارویی، خودرویی، پتروشیمی، شیمیایی، بانکی، پالایشگاهی و غیره.

سهامدار عمده

طبق قانون به شخص حقیقی یا حقوقی که بیش از ۵٪ از سهام یک شرکت بورسی یا غیر بورسی را دارا باشد سهامدار عمده می‌گویند. سهامدار عمده میتواند در تصمیماتی که در مجامع بر گزار می شود موثر باشد.

نماد شرکت‌های بورسی

عبارتست از کد شرکت ها که برای سهولت شناسایی آنها و دسته بندی شان در بورس مورد استفاده قرار می گیرد. نماد یک شرکت به طور معمول از حرف اول گروه صنعتی آن به علاوه بخشی از نام شرکت تشکیل می شود. برای مثال سیمان خاش که مربوط به گروه شرکت های سیمانی است با نماد سخاش (س حرف اول سیمان + نام شرکت) شناخته می شود. در ادامه برخی از گروههای مختلف فعال در بورس و نماد شرکتها معرفی شده اند: گروه واسطه گری های مالی: شرکتهای سرمایه گذاری، شرکتهای چند رشته ای صنعتی و بانکها در این گروه قرار دارند. حرف اختصاری آن «و» است مانند وخارزم (شرکت سرمایه گذاری خوارزمی)، وغدیر (شرکت سرمایه گذاری غدیر)، وبصادر (بانک صادرات) و … گروه شرکتهای سیمانی: حرف اختصاری آن «س» است. مانند سفارس (سیمان فارس و خوزستان)، ستران (سیمان تهران)، سشرق (سیمان شرق) و … گروه فلزات: حرف اختصاری آن «ف» است. مانند فاراک (ماشین سازی اراک)، فلوله (لوله و ماشین سازی ایران)، فولاد (فولاد مبارکه اصفهان) و … گروه شرکتهای قندی: حرف اختصاری آن «ق» است. مانند قپارس (قند پارس)، قزوین (کارخانجات قند قزوین)، قشیر (قند شیروان قوچان و بجنورد) و … گروه صنایع شیمیایی و نفت: شرکتهای پالایشگاهی و پتروشیمی در این دسته اند، حرف اختصاری آن «ش» است. مانند شاراک (پتروشیمی اراک)، شصفها (پتروشیمی اصفهان)، شاوان (پالایش نفت لاوان) و … گروه خودرویی: حرف اختصاری آن «خ» است. مانند خودرو (ایران خودرو)، خساپا (سایپا)، خپارس (پارس خودرو) و … گروه صنایع غذایی به غیر از قند و شکر: حرف اختصاری آن «غ» است، مانند غبشهر (صنعتی بهشهر)، غشان (شیر پاستوریزه پگاه خراسان)، غپینو (پارس مینو) و… گروه محصولات دارویی: حرف اختصاری آن «د» است. مانند دلر (داروسازی اکسیر)، دکیمی (کیمیدارو)، دجابر (داروسازی جابر ابن حیان) و … لازم به ذکر است نماد برخی از شرکتهای بورسی از قاعده کلی فوق (حرف اختصاری + نام شرکت) پیروی نمی کند. مثلاً نماد «ذوب» از گروه فلزات که مربوط به شرکت ذوب آهن اصفهان است یا نماد «مداران» از گروه رایانه که مربوط به شرکت داده پردازی ایران است. نماد کلیه شرکتهای فعال در بازار بورس و فرابورس از سایت شرکت فناوری بورس تهران به آدرس www.tsetmc.com قابل مشاهده می باشد.

شرکت های هولدینگ

شرکت هولدینگ به شرکتی می گویند که نسبت به ابتیاع و تهیه درصد از سهام دیگر شرکت ها (تا آن حد که بتواند هیئت مدیره آن شرکت را کنترل نموده و حق رأی اصلی را داشته باشد) اقدام نماید.

سال مالی

عبارتست از یک سال که ابتدای آن شروع فعالیت مالی و انتهای آن پایان فعالیت مالی است و ممکن است بر سال شمسی منطبق باشد. برای محاسبه سود و زیان یک شرکت یک دوره خاص تعیین می شود که در پایان آن دوره، اعضای هیئت مدیره موظف به گزارش دهی راجع به عملکرد خود در آن دوره و ارائه پیش بینی از عملکرد آتی شرکت هستند. این دوره بر اساس موافقت اکثر سهامداران تعیین می شود. آنچه در کشور ما و بورس ما مرسوم است قرار دادن یک سال کامل به عنوان سالی مالی است، هر چند در برخی از بورس های جهانی مشاهده می شود که از دوره های مالی کوتاهتر از سال نیز استفاده شده است. ایام مالی طولانی تر باعث اعمال تعدیلات بیشتر در سودهای اعلامی در ابتدای دوره توسط شرکت ها می شود و در بازارهای کارا تأثیر خاصی بر روند قیمتی ندارد.

شاخص

اعدادی هستند که نمایانگر وضعیت بازار طی دوره های قبل و جاری می باشند. برای سرمایه گذاری در هر بازار بورسی، ابتدا باید وضعیت آن بررسی شود. برای بررسی وضعیت بازار شاخص های مختلفی وجود دارند.

انواع شاخص به شرح زیر است:

شاخص کل

عددی است که بازدهی کل بازار را نشان می دهد و تغییرات مثبت و منفی آن نشان دهنده تغییرات مثبت یا منفی کل بازار است. مثلاً برای محاسبه بازدهی بازار طی ماه گذشته می توان درصد رشد شاخص را از ابتدا تا انتهای ماه در نظر گرفت. رشد یا نزول شاخص کل، تابع رشد یا نزول قیمت سهام صنایع مختلف است که البته تأثیرگذاری آنها متفاوت است.

شاخص مالی

عبارتست از روند بازدهی شرکت های سرمایه گذاری.

شاخص صنعتی

عبارتست از روند بازدهی شرکت های غیرسرمایه گذاری یعنی شاخص کل منهای شاخص مالی.

شاخص ۳۰ شرکت بزرگ

شاخص ۳۰ شرکت بزرگ نیز میانگین تغییرات قیمت سهام ۳۰ شرکت بزرگ بورس را نشان می‌دهد. معیار انتخاب این ۳۰ شرکت نیز بر اساس اندازه شرکت است و اندازه شرکت‌ها نیز از ارزش روز بازار سهم تعیین می‌شود که ارزش روز بازار سهام از حاصل‌ضرب قیمت سهم در تعداد سهام منتشر شده شرکت به دست می‌آید. شاخص ۳۰ شرکت بزرگ تغییرات قیمت سهامی را نشان می‌دهد و اگرچه این شرکت‌های بورسی کمتر از ده درصد تعداد شرکت‌های بورسی را تشکیل می‌دهند اما بیش از ۷۰ درصد ارزش بورس تهران را به خود اختصاص داده‌اند و تغییرات قیمت آن‌ها می‌تواند اثر بزرگی بر شاخص کل و بورس داشته باشد. این شاخص هر سه ماه یک‌بار به‌روزرسانی می‌شود.

شاخص هم وزن

تاثیر کلیه ی شرکت های فعال در بورس با یک ضریب مقایسه بدون تاثیر حجم و ارزش معاملات آنها و اندازه و ارزش شرکت.

شاخص 50 شرکت فعالتر(یا برتر)

سازمان بورس هر چند وقت یکبار (معمولاً به صورت فصلی) براساس وضعیت معامله شرکت ها و نقدشوندگی آنها 50 شرکت فعالتر یا برتر را اعلام می کند که این شاخص بازگوکننده روند رشد این شرکت هاست.

سهام شناور آزاد (TEFIX)

منظور از سهام شناور آزاد مقدار سهمی است که انتظار می‌رود در آینده نزدیک، قابل معامله باشد. یعنی در مالکیت دارندگانی است که آماده‌اند در صورت پیشنهاد قیمت مناسب از سوی خریداران آن را برای فروش ارائه کنند. به بیان دیگر سهام شناور آزاد همان نسبتی از سهام یک شرکت است که در بازار قابل معامله است و در فرآیند معاملات بین سهامداران مختلف جابجا می شود. عرضه و تقاضای این بخش از سهام است که قیمت سهام شرکت را تعیین می‌کند و قابلیت نقدشوندگی سهام را نشان می‌دهد و بخش بلوکه شده به‌دلیل عدم حضور در فرآیند عرضه و تقاضای روزانه، در نوسان و تعیین قیمت سهام تاثیری ندارد. معمولاً سهام شناور آزاد شرکت‌ها برای همیشه ثابت نمی ماند، بلکه در بازه های زمانی خاص سهامدار عمده یک شرکت با خرید یا فروش سهام، درصد سهام شناور شرکت را کاهش یا افزایش میدهد. برای سرمایه‌گذاران خیلی مهم است میزان سهام شناور آزاد یک شرکت پذیرفته شده در بورس را بدانند؛ زیرا یک شاخص مهم در تعیین نقدشوندگی سهام آن شرکت است. سهام با نقدشوندگی بالا می‌تواند با هزینه کمتر (منظور در محدوده‌نوسان کوچک‌تر) دادوستد شود، در حالی‌ که پایین بودن سهام شناور آزاد علامتی است از نقدشوندگی کم که هم بر خریداران و هم بر فروشندگان اثر می‌گذارد. درصد سهام شناور آزاد شرکت‌ها را می توان در سایت شرکت مدیریت فناوری بورس تهران (www.tsetmc.com) مشاهده کرد

شاخص بازده نقدی

عبارتست از بازدهی شرکتها به جهت بازده سود خالص.

شاخص قیمت

این شاخص بیانگر روند عمومی تغییر قیمت سهام های شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار است و بر خلاف شاخص کل، سود تقسمی شرکت ها در این شاخص لحاظ نمیشود، یا میتوان گفت عبارتست از بازدهی شرکت‌ها به جهت بازده سود خالص و قیمت.

تفسیر شاخص‌ها

با توجه به اینکه شاخص، سطح عمومی قیمت‌ها یا بازدهی را نشان می‌دهد، کاهش یا افزایش آن لزوماً بیانگر صعود یا نزول قیمت تمامی شرکت‌ها نیست؛ چون ممکن است بخشی از شرکت‌ها با افزایش قیمت همراه باشند اما نزول قیمت تعداد بیشتری از شرکت‌ها یــا شرکت‌هایی با حجم بیشتر، سطــح عمومی قیمت‌ها و در نتیجه میزان شاخص را کاهش دهد. از طرفی شاخص‌ها سطح قیمت را در مقایسه با تاریخ مشخصی که تاریخ مبدأ نام دارد نشان می‌دهند؛ به عبارت دیگر سطح شاخص‌ها نسبت به تاریخ مبدأ یا همان زمان آغاز محاسبه شاخص سنجیده می‌شود. در همین راستا، به طور معمول، میزان شاخص‌ها در تاریخ مبدأ ۱۰۰ در نظر گرفته می‌شود؛ به عنوان نمونه اگر عدد شاخص هشت سال پس از آغاز محاسبه یا همان تاریخ مبدأ برابر ۱۰۰۰ شود، این امر نشان می‌دهد که سطح عمومی قیمت سهام نسبت به تاریخ مبدأ ۱۰ برابر شده است. به عنوان نمونه‌ای دیگر، اگر میزان مطلق شاخص کل قیمت ۱۲۰۰۰ اعلام شود، این عدد به‌تنهایی قابل تفسیر نخواهد بود اما اگر مشخص شود که مقدار شاخص در ماه گذشته ۱۰۰۰۰ و در تاریخ مبدأ ۱۰۰ بوده، فعالان بازار سرمایه درمی‌یابد که سطح عمومی قیمت سهام شرکت‌ها از ماه گذشته ۲۰ درصد و از تاریخ مبدأ ۱۱۹۰۰ درصد افزایش‌یافته است.

کاربرد شاخص‌ها

معمولاً یکی از معیارهای رکود و یا رونق اقتصادی در بازار سرمایه از طریق شاخص‌ها مشخص می‌شود؛ به بیان دیگر فعالان بازار سرمایه از این طریق می‌توانند وضعیت کلی بازار را بسنجند و حتی تغییرات احتمالی قیمت‌ها را در آینده دنبال کنند. این موضوع نیز بسیار حائز اهمیت است که سهامداران می‌توانند از طریق شاخص‌ها، به مقایسه تغییرات یک پدیده در دو زمان متفاوت احاطه پیدا کنند؛ به صورت کلی شاخص ابزاری برای مقایسه تغییرات گروهی چند پدیده با یکدیگر است. در این میان با استفاده از شاخص قیمت می‌توان صنایع مختلف را با یکدیگر مقایسه کرد.

خرید و فروش سهام

برای خرید و فروش سهام باید از طریق پرتال کارگزاری که در آن ثبت نام کرده‌اید، از طریق سیستم رایانه و یا گوشی هوشمند اقدام کنید. برخی از کارگزاری‌ها نرم افزار مخصوص به خود را برای گوشی‌های هوشمند دارند و برخی دیگر هم تنها از طریق وب قابل دسترسی هستند. معاملات بورسی بر اساس یک حراج دو طرف انجام می‌شوند. این بدین معنی است که هر فروشنده سهام خود را به خریداری که بهترین قیمت را پیشنهاد می‌دهد می‌فروشد. در مقابل خریدار نیز قیمت پیشنهادی خود را درج می‌کند و در صورت وجود فروشنده برای آن قیمت، سهم مورد نظر خود را می‌خرد. نوبت‌های خرید بر اساس قیمت‌های بیشتر در هر لحظه و نوبت‌های فروش بر اساس کمترین قیمت در هر لحظه مرتب می‌شوند و هر زمان که بهترین قیمت خرید و بهترین قیمت فروش برابر شد، معامله بر روی سهام انجام می‌شود.

برداشت سرمایه از بورس

حال به مرحله‌ی استفاده از سرمایه و برداشت وجه حاصل از فروش سهام می‌رسیم. سوالی که برای بسیاری از سرمایه گذاران بورسی مطرح می‌شود این است که چه زمانی می‌توانند سرمایه خود را برداشت کنند. و یا برای خروج سرمایه از بازار بورس چه باید بکنند. برای خرووج سرمایه و به عبارتی برداشت وجه نقد از صندوق سهام ابتدا باید قسمتی و یا تمام سهام خود را بفروشید. وجه حاصل از فروش سهام بلافاصله پس از انجام شدن معامله فروش در حساب کارگزاری شما اعمال می‌شود. پس از این مرحله باید درخواست برداشت وجه نقد را در پرتال کارگزاری خود واریز کنید. با توجه به کارگزاری شما بین 1 تا 2 روز کاری برای دریافت وجه نقد خود باید صبر کنید. منظور از روز کاری ایام هفته به جز پنج شنبه و جمعه است. هر روزی که تعطیل رسمی باشد نیز جزو روز کاری محسوب نمی‌شود. وجه نقد حاصل از فروش سهام شما به شماره شبایی که در زمان ثبت نام به کارگزاری اعلام کرده‌اید واریز می‌شود.

سود پیش بینی شده (EPS)

عبارتست از سود عایدی شرکت به ازای هر سهم که توسط شرکت پیش بینی می شود. در ابتدای سال مالی، هر شرکت سود تخمینی خود را براساس نظر هیئت مدیره شرکت تخمین می زند و به سهامداران اعلام می کند. معمولاً این اعلام سود با محافظه کاری صورت می گیرد. سود پیش بینی شده در قیمت سهم تأثیر مستقیم دارد. برای به دست آوردن EPS باید سود خالص شرکت (پس از کسر مالیات) را بر تعداد سهام شرکت تقسیم نمود. عدد EPS را می توان در صورت سود و زیان شرکت‌ها با عنوان «سود هر سهم پس از کسر مالیات» پیدا کرد.

تعدیل سود

تغییرات سود پیش بینی شده (EPS) شرکتها طی سال مالی را تعدیل می گویند. پس از آن که سال مالی شروع شد، بسته به روند عملکردی شرکت، هیئت مدیره تخمینی که از مقدار EPS ارائه داده بودند رابه رقمی واقعی نزدیک تر می کنند یا اصطلاحاً آن را تعدیل می کنند. تعدیل به دو صورت می باشد، تعدیل مثبت که به افزایش EPS منجر می شود و تعدیل منفی که به کاهش EPS می انجامد. تعدیل مثبت و منفی بر روی قیمت معاملاتی سهم نیز تاثیر مثبت و منفی می گذارد.

بسته شدن نماد

هر گونه تغییر، اعم از تغییر در اصول اساسی شرکت به مانند تغییر محل، تعدیل EPS، افزایش سرمایه و تعیین اعضای هیئت مدیره و …تنها در صورتی امکان پذیر است که نماد معاملاتی شرکت بسته شود. یعنی معاملات سهام شرکت تا زمان تصمیم گیری در خصوص موارد فوق تعطیل خواهد شد و نماد شرکت در تابلوی بورس به وضعیت متوقف در خواهد آمد. لازم به ذکر است، بعد از تصمیم گیری در خصوص موارد فوق و با اجازه سازمان بورس، سهام شرکت مورد نظر با قیمت جدید وارد تابلو خواهد شد یا اصطلاحاً نماد بازگشایی می شود و در اولین روز باز شدن، سهام از قانون حجم مبنا پیروی نکرده و مانند روزهای دیگر سقف و کف قیمتی مجاز نخواهد داشت.

وضعیت نماد ها:

در حالت کلی نماد ها در بازار بورس و فرابورس دارای یکی از چهار وضعیت زیر هستند:

مجاز:

در این وضعیت، معاملات در سهم به صورت عادی انجام میشوند.

مجاز_محفوظ:

هنگامی که نماد مدتی است بسته شده ولی در حال بازگشایی است، قبل از بازگشایی نماد در حالت مجاز محفوظ قرار میگیرد. در این حالت ارسال سفارش در نماد قابل انجام است ولی هیچ معامله ای صورت نمیگیرد. بدین صورت که تمامی معامله‌گران در یک بازه 30 تا 60 دقیقه‌ای سفارشات خرید و فروش خود را ثبت می‌کنند تا قیمت مطلوب بر اساس عرضه و تقاضا شناسایی شود پس از شناسایی قیمت مطلوب توسط ناظر بازار، وضعیت به مجاز تغییر خواهد کرد و معاملات با روال عادی از سر گرفته می‌شود به محض مجاز شدن سفارشاتی که در نماد مورد نظر ثبت شده قابل معامله خواهد شد.

مجاز_متوقف:

در این وضعیت، نماد غیر قابل معامله است.

وضعیت مجاز – متوقف

در این وضعیت، نماد غیر قابل معامله است. وضعیت مجاز – متوقف نیز یک مرحله قبل از وضعیت مجاز – محفوظ است و نماد بورسی که در وضعیت مجاز – متوقف قرار دارد مجاز به معامله است اما معامله در آن متوقف شده است و امکان ثبت سفارش وجود ندارد! فرق وضعیت مجاز – متوقف با وضعیت ممنوع – محفوظ این است که در وضعیت مجاز – متوقف نماد بورسی با وضعیت مجاز، توسط ناظر بازار به دلایلی متوقف می‌شود برای مثال ناظر بازار تغییرات قیمتی بیش از 20% را در نماد بورسی موردنظر شناسایی می‌کند به همین خاطر وضعیت نماد بورسی را از مجاز به مجاز – متوقف تغییر داده و اعلام می‌کند که 60 دقیقه سفارش‌گیری انجام خواهد شد و بعد از آن دوباره معاملات به حالت عادی و مجاز تغییر خواهد کرد ولی در وضعیت ممنوع – محفوظ، معاملات در نماد بورسی قبلا ممنوع بوده است و حال ناظر بازار قصد بازگشایی نماد بورسی موردنظر را دارد. نکته مهم این است که هم در وضعیت مجاز – متوقف و هم در وضعیت ممنوع – محفوظ امکان ثبت سفارش وجود ندارد!

وضعیت مجاز – مسدود

در وضعیت مجاز – مسدود نیز مثل دو وضعیت قبلی امکان ثبت سفارش وجود ندارد! نماد شرکت ها زمانی در این وضعیت قرار میگیرند که یکی از دلایل بسته شدن نماد را دارا باشند.

ممنوع:

در این وضعیت، سهم قابل معامله نیست و نماد (معمولا) طی همان روز معاملاتی بازگشایی خواهد شد.

ممنوع_متوقف:

در این وضعیت، سهم قابل معامله نیست و هیچ معامله و دستوری در روز جاری بر روی سهم صورت نمیپذیرد و بازگشایی نماد معاملاتی در همان روز انجام نخواهد شد.

وضعیت ممنوع_محفوظ

وضعیت ممنوع – محفوظ یک مرحله قبل از وضعیت مجاز – محفوظ است! در واقع وقتی ناظر بازار قصد بازگشایی یک نماد بورسی با وضعیت ممنوع – متوقف را دارد ابتدا وضعیت به ممنوع – محفوظ تغییر کرده و چند دقیقه و یا چند ثانیه بعد! وضعیت به مجاز – محفوظ تغییر می‌کند تا نماد بورسی آماده بازگشایی شود. دقت بفرمایید که در وضعیت ممنوع – محفوظ نیز امکان معامله و ثبت سفارش وجود ندارد.

دلایل عمده توقف نماد:

1. افشای اطلاعات با اهمیت در گروه الف، مدت زمان توقف: تا پایان جلسه معاملاتی جاری
2. افشای اطلاعات با اهمیت در گروه ب، مدت زمان توقف: حداکثر 60 دقیقه
3. افزایش یا کاهش قیمت پایانی بیش از 50% طی 15 روزمعاملاتی متوالی، مدت زمان توقف: حداکثر دو روز کاری
4. مظنون شدن به استفاده از اطلاعات نهانی یا دستکاری قیمت توسط برخی از افراد در معاملات اوراق بهادار، مدت زمان توقف: حداکثر 5 روز کاری.
5. افزایش یا کاهش قیمت پایانی بیش از 20% طی 5 روز معاملاتی متوالی مدت زمان توقف: حداکثر 60 دقیقه در حالت سفارش گیری.
6. مجامع عمومی صاحبان سهام بر اساس اطلاعیه دعوت به مجمع، مدت زمان توقف: روز کاری قبل ازمجمع تا حداکثر 2 روز کاری پس از افشای تصمیمات مجمع.
7. برگزاری جلسه هیئت مدیره جهت تصمیم گیری در خصوص افزایش سرمایه به میزان 200% یا بیشتر از محل صدور سهام جایزه، مدت زمان توقف: 1 روز کاری قبل از برگزاری جلسه تا ثبت افزایش سرمایه و قابل معامله شدن سهام جدید.

تعلیق نماد

در بورس اوراق بهادار ایران، ناظر بازار ممکن است به دلایل مختلفی اقدام به تعلیق نماد ها نماید. ناظر بازار را در واقع می توان مانند افسر راهنمایی و رانندگی دانست بطوریکه دستورات و فرامین آن مقدم بر تمام آیین نامه ها و دستورالعمل هاست. به طور کلی ناظر، بازار را رصد می کند و کارهای اطلاع‌رسانی و امنیت بازار را انجام می دهد. هر گونه مواردی که نیاز است تا به اطلاع سهامداران برسد را ناظر بازار انجام می دهد مانند اعلام تعلیق و توقف و بازگشایی سهام و تغییر در روند معاملات. مثلا ممکن است نمادی بعد از ساعات معمول بورس معامله شود. این اتفاق بعضی اوقات برای سهم های عرضه اولیه ای رخ می دهد. به طور کلی هرگونه تغییراتی که مغایر با دستورالعمل ها و رویه های قبلی باشد را ناظر بازار اعلام می کند. ساعات و جزئیات عرضه اولیه ها، پذیره‌نویسی ها و یا اعلام مجامع شرکت ها و سایر اطلاعاتی که لازم است در حین بازار سهام داران بدانند، از طریق پیام ناظر بازار اعلام می شود. همچنین ناظر بازار اگر حس کند که تقلب یا دستکاری در معاملات انجام گرفته است، می تواند بعد از تایم معاملات، یعنی بعد از ظهر هر روز کاری، یک سری از معاملات را باطل کند. همانطور که پیش تر نیز اشاره شد، یکی از وظایف ناظر بازار تعلیق نماد می باشد. تعلیق نماد یعنی جلوگیری از انجام معامله یک نماد به مدت بیش از ۵ روز کاری. این تعریفی است که در آخرین دستورالعمل سازمان بورس آمده است. البته استثنائاتی هم وجود دارد که با نظر ناظر بازار انجام میشود. آیا ممکن است یک نماد به مدتی طولانی مشمول تعلیق باشد؟ بله! برای نمونه نام چند شرکت را مثال می زنیم که به مدت طولانی تعلیق بوده و یا هنوز نیز مشمول تعلیق نماد می باشند. تعلیق هر کدام از این نمادها دلایل خاص خود را دارد. به عنوان مثال شرکت کاشی اصفهان از سال ۹۲ متوقف شده است. و یا کنتور سازی ایران که، از سال 95 متوقف شده است و ... پس به صورت استثنا، شرکتهایی داریم که برای مدت های طولانی متوقف هستند.

دلایل تعلیق نماد در بورس

عدم افشای به موقع اطلاعات با اهمیت توسط ناشر

منظور از ناشر در اینجا همان شرکتیست که نماد آن در بازار معامله می شود. این شرکت باید اطلاعات با اهمیت را به موقع نشر کند. اطلاعات با اهمیت شامل اطلاعات با اهمیت الف و اطلاعات با اهمیت ب هستند. به طور کلی اگر این اطلاعات خیلی اهمیت داشته باشد و روی سودآوری شرکت اثر گذار باشد، از نوع الف و اگر اهمیتش در سودآوری شرکت نباشد، اطلاعات با اهمیت از گروه ب است. برای جزئیات بیشتر درباره ی اطلاعات با اهمیت گروه الف و ب می توانید مقاله ی بستن نماد را مطالعه نمایید. بنابراین اگر اتفاقی برای شرکت بیفتد، چه مثبت و چه منفی، مثل اینکه یک قرارداد جدیدی بسته شود، آتش‌سوزی رخ دهد و یا شرکت در آستانه ورشکستگی باشد، شرکت موظف است به موقع این اطلاعات را در اختیار سهامداران قرار دهد. اگر اطلاع رسانی به موقع نباشد، ناظر بازار میتواند نماد را تعلیق کند. تقلب یا دستکاری اطلاعات منتشر شده شرکت‌ها موظفند برابر قانون سازمان بورس، اطلاعات و صورت مالی خودشان را منتشر کنند. یک سری از اطلاعات باید ماهانه منتشر شوند و یک سری دیگر ۳ ماهه و یک سری دیگر سالانه. اگر ناظر تشخیص دهد که در این اطلاعات تقلب و یا دستکاری اتفاق افتاده است، تعلیق نماد اتفاق می افتد.

نیاز به بررسی وضعیت شفافیت اطلاعاتی ناشر

یعنی شرکت یک سری از اطلاعات را منتشر کرده، اما این افشای اطلاعات شرکت شفافیت لازم را ندارد. برای اینکه از زد و بند در بازار جلوگیری شود، ناظر نماد را تعلیق میکند و از شرکت می خواهد که شفاف سازی ارائه دهد و به شرکت اعلام می کند که این اطلاعات افشا شده را شفاف سازی کند تا مشخص شود برای مثال؛ آیا این آتش سوزی که در شرکت اتفاق افتاده یا این اختلاس که در شرکت اتفاق افتاده چه تاثیری در سود و زیان شرکت دارد. در کل اگر نیاز به بررسی‌های بیشتر باشد، ناظر می‌تواند نماد معاملاتی را مشمول تعلیق نماد کند و از شرکت درخواست کند که شفاف سازی لازم را انجام دهد.

رفع تعلیق به چه شکل است؟

اگر هر یک از سه موردی که موجب تعلیق نماد می شود، رخ دهد، ناظر بازار حداکثر ۱۰ روز کاری نماد را تعلیق می کند و سازمان بورس از شرکت می خواهد که شفاف سازی کند. اگر شفاف سازی مورد قبول سازمان بورس بود، روز کاری بعد این نماد معاملاتی بازگشایی می شود. اما اگر مورد تایید سازمان بورس قرار نگرفت، می تواند تا 2 دوره ۱۰ روزه کاری تعلیق نماد را تمدید کند. همچنین شرکت می تواند از سازمان بورس مهلت بگیرد و شفاف‌سازی را انجام دهد. در صورتیکه شفاف سازی مورد قبول سازمان بورس قرار نگیرد، سازمان بورس ممکن است با بازگشایی نماد موافقت کند اما یک فرم را از طریق کارگزاری ها به اطلاع سهامداران می رساند که معامله تحت احتیاط است. یعنی هر لحظه امکان دارد این نماد مجددا تعلیق شود. چرا که قبلا مورد تعلیق قرار گرفته و شرکت شفاف‌سازی قابل قبولی ارائه نداده است و اگر شفاف سازی هم کرده باشد، مورد قبول سازمان بورس نیست.

جمع بندی : تعلیق نماد فرایندی است که در آن به دلایل مختلفی نماد یک سهم را در بازار بورس متوقف می کنند تا زمانیکه دلیل تعلیق آن برطرف گردد. برای هیچ سهامدارای خوشایند نیست که نماد شرکتی که سهامدار آن است، به مدت طولانی تعلیق گردد. برای اینکه این اتفاق برای شما رخ ندهد، پیشنهاد می شود قبل از خرید هر سهم، بنیاد آنرا به طور کامل بررسی نمایید. همچنین در اکثر موارد (نه همه ی موارد) تعلیق نماد برای نمادهایی که در بازار پایه معامله می شوند، رخ می دهد. بنابراین برای معامله ی سهم های بازار پایه، جوانب احتیاط را بیشتر رعایت کنید و ترجیحا آنها را تنها با دید نوسانگیری و نه سرمایه گذاری بلند مدت، معامله کنید.

گپ(Gap)

شکاف قیمتی یا همان گپ یا به تعبیر ژاپنی ها پنجره، یکی از موضوعات مهم در تحلیل تکنیکال به شمار می رود که به معنی یک ناپیوستگی بر روی نمودار است که در اثر جهش ناگهانی قیمت ایجاد میگردد. کلا منظور از شکاف های قیمتی این است که در آن ناحیه قیمتی، معامله ای توسط معامله گران صورت نگرفته و باعث ایجاد یک ناحیه توخالی (یک گسستگی خطی یا یک شکاف خطی یا یک جهش و یا تعاریف دیگر) در نمودارها شده است. در بورس ایران معمولا هنگام بسته شدن و باز شدن مجدد نمادها، به عنوان مثال پس از برگزاری مجمع و تحت تاثیر اخبار مثبت یا منفی با اهمیت توسط شرکت ها یا بعضا به وسیله ی افزایش سرمایه ها و سود تقسیمی شرکت ها شاهد پدید آمدن گپ بر روی نمودار ها هستیم.

نکته: عده ای بر این باور هستند که گپ ها پر میشوند ( یعنی به مرور زمان قیمتشان به قیمت قبل از افزایش سرمایه بر میگردد)! با بررسی چندین نمودار به این نتیجه میرسیم که در اکثر مواقع بعد از فروکش کردن هیجانات حاکم بر بازار و متعادل شدن بازار، سهم گپ قیمتی خود را پر میکند.البته موضوع زمان نیز در پر کردن گپ ها تاثیر گذار است. شاید ماه ها زمان نیاز باشد تا یک گپ افزایش سرمایه پر شود. البته بعضا نیز مشاهده میشود که گپ ها به طور کامل پرنشده اند.

حجم مبنا

حداقل تعداد برگه سهمی که باید مورد معامله قرار گیرد تا سهم در پایان روز قیمتی به ثبت برسد(یعنی قیمت سهم و درصد آن طبق حجم معاملات انجام شده در بازه های مثبت و منفی تغییر کند).

قیمت لحظه‌ای

به قیمت یک سهم در هر لحظه از ساعات معاملاتی (9 تا 12:30) قیمت لحظه ای میگویند.

مجمع سالیانه

مجمع سالیانه، گردهمایی سهامداران و اعضای هیئت مدیره شرکت ها برای ارائه وضعیت عملکرد شرکت و تعیین سود است که مطابق قانون سازمان بورس باید حداکثر چهار ماه بعد از پایان سال مالی شرکت ها تشکیل شود. در مجمع سالیانه که به آن مجمع عادی هم گفته می شود هیئت مدیره گزارش خود را به سهامداران ارائه می کند و در مورد میزان سود تقسیمی بین سهامداران تصمیم گیری انجام می شود. یکی از مسائلی که در مجمع در مورد آن تصمیم گرفته می شود، تعیین روزنامه رسمی شرکت است. شرکت موظف می شود کلیه اخباری که سهامداران لازم است از آن مطلع شوند از قبیل تاریخ برگزاری مجمع، افزایش سرمایه، زمان پرداخت سود و … را در روزنامه رسمی درج کنند.

طبق ماده 90 اصلاحیه قانون تجارت، شرکتهای بورسی موظفند حداقل 10 درصد سود خالص (EPS) را بین سهامداران تقسیم کنند. همچنین براساس قانون تجارت در صورت تصویب در مجمع عمومی عادی سالانه، سود تقسیمی مصوب باید حداکثر ظرف 8 ماه از تاریخ تصویب به سهامداران پرداخت شود. البته سود تقسیمی تنها به سهامدارانی پرداخت می شود که درتاریخ برگزاری مجمع مالک آن میزان سهم باشند.

انواع مجامع به شرح زیر است:

مجمع عمومی موسسین

در زمان تاسیس شرکت یک مرتبه مجمع عمومی موسس برای تصمیم گیری در مورد مسائل زیر تشکیل میشود: رسیدگی به گزارش موسسین و تصویب آن و همچنین احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و تایید مبالغ لازم. تصویب اساسنامه شرکت. انتخاب اولین مدیران و بازرسان شرکت در مجمع عمومی موسس حضور پذیره نویسانی که حداقل نصف سرمایه شرکت را تعهد نموده باشند ضروری است. کلیه ی تصمیمات برای تصویب واجرا؛ باید اکثریت دو سوم آرای حاظرین را کسب کند.

مجمع عمومی عادی

مجمع عمومی از آن اصطلاحات و مفاهیم کلیدی در بورس است که به وفور در بازار بورس به آن برمی‌خورید. در حقیقت این مجمع از اجتماع صاحبان سهام یک شرکت تشکیل می‌شود. معمولاً مجموع عمومی به صورت سالیانه و برای تقسیم سود برگزار می‌شود. در نظر داشته باشید زمانی که یک سهم برای تقسیم سود به مجمع عمومی سالیانه می‌رود، برای مدتی در بازار بورس مورد معامله قرار نمی‌گیرد. بر اساس قانون تجارت، مجامع عمومی شرکت‌های سهامی به ترتیب عبارتند از مجمع عمومی موسس، مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق‌العاده. مدت زمان برگزاری مجامع در یک روز خاص و ظرف چند ساعت است، اما بابت این زمان برگزاری، معمولا 2 روز قبل از برپایی مجمع، نماد بورسی متوقف خواهد شد و 2 روز پس از برگزاری مجمع شرکت بورسی نیز نماد آن در بازار سرمایه مجدد بازگشایی خواهد شد.

مجمع فوق العاده

مجمع عمومی فوق العاده برعکس مجموع عمومی عادی به صورت سالانه و در زمان‌های دقیق برگذار نمی‌شود. این مجمع در مواردی مانند اصلاح یا تغییر مواد اساسنامه شرکت، کاهش یا افزایش سرمایه و انحلال شرکت تشکیل می‌شود. هر مجمعی به غیر از مجمع عادی سالیانه، فوق العاده نام دارد که شرکتها در مواقعی خاص، ملزم به تشکیل مجمع فوق العاده هستند. یکی از این موارد تغییرات در هیئت مدیره است که هر زمان لازم شد، سهامداران شرکت باید در محل مقرر حاضر شوند و برای انتخاب هیئت مدیره جدید رأی گیری انجام شود. در مجمع عمومی فوق‌العاده دارندگان بیش از نصف سهامی که حق رای دارند، باید حاضر باشند و تصمیمات مجمع همواره با اکثریت دوسوم آرای حاضر در جلسه رسمی معتبر خواهد بود.

سود تقسیمی (DPS)

عبارتست از سود پس از کسر مالیات به ازاء هر سهم که توسط شرکت ها به سهامداران پرداخت می گردد. معمولاً به علت بلاتکلیف بودن برخی طلب ها و بدهی ها، وجود برخی حسابهای مشکوک در شرکت یا وجود برنامه های توسعه ای، همه سود حاصله (EPS) را بین سهامداران تقسیم نمی کنند و مقداری از آن را به صورت اندوخته در شرکت باقی می‌گذارند که در سالهای بعد در مورد آن تصمیم گیری به عمل می آید. در اغلب موارد DPS کوچکتر از آخرین EPS شرکت می باشد. در بعضی موارد خاص نیز DPS بیشتر از EPS است که این مبلغ اضافی معمولا” از محل سود انباشته سالهای قبل تامین می شود. رقم اختلاف بین DPS و آخرین EPS به صورت اندوخته در شرکت باقی می ماند که می تواند از نوع اندوخته قانونی یا عادی باشد. اندوخته قانونی سهمی از سود است که طبق قانون بورس باید در شرکت باقی بماند. طبق قانون بورس اوراق بهادار شرکت ها موظفند هر دوره 5 درصد از سود خود را اندوخته کنند تا زمانی که جمع مبالغ اندوخته به 10 درصد سرمایه شرکت برسد که پس از آن نیازی به انباشته کردن سود نیست. چون شرکت های بورسی دائماً در حال توسعه و افزایش سرمایه هستند، این باعث می شود هیچگاه اندوخته قانونی به حداکثر مقدار خود نرسد. اندوخته عادی، مقداری از سود است که بر اساس نظر هیئت مدیره در شرکت انباشته می شود و هیئت مدیره باید علت و طرح توجیهی خود در این خصوص را به سهامداران اعلام کند.

افزایش سرمایه

شرکت ها به منظور تأمین منابع موردنیاز برای اجرای طرح‌های توسعه ای و رشد سرمایه‌گذاری‌ها، تأمین سرمایه در گردش، اصلاح ساختار سرمایه و … اقدام به افزایش سرمایه می‌کنند. شرکت‌ها قبل از افزایش سرمایه، ابتدا معمولا مدارک و مستندات افزایش سرمایه را روی سامانه کدال ارسال می‌کنند. همچنین چند روز قبل از بسته شدن نماد و برگزاری مجمع عمومی فوق العاده افزایش سرمایه، آگهی برگزاری مجمع روی سایت کدال قرار می‌گیرد.

افزایش سرمایه به سه روش انجام می‌شود

از محل سود انباشته و اندوخته طرح و توسعه در قالب سهام جایزه از محل آورده نقدی و مطالبات در قالب حق تقدم از محل صرف سهام در روش اول، افزایش سرمایه و سهام از محل اندوخته های شرکت انجام می شود که در آن نیازی به پرداخت وجه از سوی سهامداران نیست. در روش دوم، شرکت سهام جدید ناشی از افزایش سرمایه را به ازای دریافت 1000 ریال برای هر حق تقدم (به قیمت اسمی سهم) به سهامداران می‌فروشد. به بیان دیگر شرکت به منظور افزایش سرمایه ابتدا به سهامداران خود این حق را می‌دهد تا افزایش سرمایه دهند و این حق را به صورت برگه‌هایی با نام حق‌تقدم به سهامداران خود اعلام می‌کند. در روش سوم با سلب حق تقدم سهامداران، سهام جدید ناشی از افزایش سرمایه به قیمت بازار مورد پذیره‌نویسی کلیه متقاضیان قرار می‌گیرد. در این روش منافع سهامدار قدیمی از مابه التفاوت قیمت اسمی و قیمت بازار تأمین می شود. لازم به ذکر است، افزایش سرمایه به سهامداری تعلق می‌گیرد که در تاریخ اجرای مصوبه مجمع عمومی فوق‌العاده شرکت مبنی بر افزایش سرمایه، مالک سهام شرکت باشد.

حق تقدم

زمانی که یک شرکت افزایش سرمایه میدهد با توجه به ثابت بودن ارزش اسمی آن سهم (قیمت درج شده روی هر برگ سهم که همان 1000 ریال است) تعداد سهام باید افزایش پیدا کند. شرکت مورد نظر برای سهامدارانش که در مجمع افزایش سرمایه، شرکت کرده اند با توجه به مقدار سرمایه گذاریشان اولویت بندی برای خرید حق تقدم آن سهم میکند اگر به سایت TSE مراجعه کنید آخر اسم سهام های حق تقدم را با حرف "ح" مشاهده می کنید، مثلا نماد شپلی میشود شپلیح یا نماد خساپا میشود خساپاح و .... توضیح بیشتر: فرض کنید شرکتی 1000 عدد سهام دارد که سرمایه ی آن برابر با 1 میلیون ریال شده است، حالا شرکت 20% افزایش سرمایه میخواهد بدهد، یعنی سرمایه ی شرکت قرار است 200/1 ریال شود. برای این کار تعداد سهام شرکت باید از 1000 عدد به 1200 عدد برسد، اگر شما قبل از افزایش سرمایه ی شرکت 10 عدد سهام شرکت را داشتید شما 1% از کل سرمایه ی شرکت را سهامدار بوده اید. حال اگر شما در افزایش سرمایه شرکت کنید و دو عدد سهام جدید را با پرداخت 1000 ریال برای هر سهم کسب کنید تعداد سهام شما برابر با 12 عدد میشود که برابر با 1% درصد سهام کل شرکت میشود در واقع درصد سهامتان کاهش پیدا نمیکند اما اگر شرکت نکنید درصد سهام شما برابر با 83/0 % میشود پس با پرداخت 1000 ریال بابت سهام های حق تقدمتان درصد مالکیت شما از شرکت مورد نظرتان کم نمیشود و به طور اتوماتیک به پرتفوی شما اضافه میشود( این پروسه ممکن است بین 3 تا 6 ماه طول بکشد). تذکر: حق تقدم به سهامدارانی تعلق میگیرد که تا اخرین لحظه ی بسته شدن سهم برای مجمع افزایش سرمایه سهامشان را نفروختند تعلق میگیرد (اگر بعد از بازشدن نماد سهام مورد نظر را خریداری کنید حق تقدم به شما تعلق نمیگیرد). دامنه ی نوسان حق تقدم ها 2 برابر دامنه ی نوسان عادی سهام است. مهلت معامله ی حق تقدم طبق قانون بورس نباید کمتر از 60 روز باشد که معمولا همین دوره برای فروش حق تقدم در نظر گرفته میشود. در این مدت افرادی که در مجمع افزایش سرمایه سهامدار شرکت نبودند، میتوانند با خرید حق تقدم و واریز 1000 ریال سهم سرکت را بدست بیاورند. معمولا بازیگران با فروش حق تقدم قیمت را پایین میکشند تا بتوانند سهم را با قیمت پایین تر بدست بیاورند یا برعکس قیمت را بالاتر از قیمت سهام عادی میبرند تا به مردم بفروشند. حال اگر فرصت 60 روز تمام شود و شما حق تقدمتان را نفروشید و مبلغ 1000 ریال را نیز برای هر سهم پرداخت نکنید (در افزایش سرمایه شرکت نکنید) حق تقدم شما تبدیل میشود به حق تقدم استفاده نشده ! در این زمان شرکت از طریق آگهی اقدام به حراج حق تقدم ها میکند بعد از آن، پس از کسر کارمزد فروش آن حق تقدم، باقی مبلغ حاصل از فروش حق تقدم متعلق به شما را به حسابتان واریز میکنند. حق تقدم ها در دو صورت جذاب هستند: 1. قیمت حق تقدم ها بعلاوه ی 1000 ریال کمتر از قیمت ارزندگی آن سهام باشد. 2. به حق تقدم ها در مجمع سود تعلق میگیرد. *سوال-چگونه میتوان فهمید به حق تقدمتان سود تعلق میگیرد یا خیر؟ وارد سایت کدال شوید و در اطلاعات نماد مورد نظرتان اگهی " مهلت استفاده از حق تقدم خرید سهام " را پیدا کنید. اگر در آن اطلاعیه گفته شود به دارندگان حق تقدم سود تعلق خواهد گرفت (یا گفته شود این افزایش سرمایه تا برگزاری مجمع عمومی(تقسیم سود) ثبت خواهد شد) یعنی به حق تقدم ها سود تعلق میگیرد و آن وقت حق تقدمتان ارزنده تر است.

دامنه نوسان قیمت سهم

برای جلوگیری از نوسانات شدید قیمت سهم‌ها و تلاطم بازار، سازمان بورس اوراق بهادار حداکثر میزان نوسان قیمت سهم را به مثبت و منفی 5 درصد محدود کرده است. این به آن معنی است که قیمت یک سهم نسبت به قیمت پایانی روز قبل حداکثر می تواند 5 درصد افزایش یا کاهش یابد. برای مثال اگر قیمت پایانی سهم در روز قبل 200 تومان باشد، پس از بازگشایی بازار در روز بعد قیمت سهم حداکثر می‌تواند به 210 تومان افزایش یا به 190 تومان کاهش پیدا کند. دامنه نوسان در فرابورس نیز مثبت و منفی 3 درصد است(البته در بازار های پایه ی زرد، نارنجی و قرمز به ترتیب به مثبت و منفی 3 ، 2 و 1 درصد هستند) در مورد حق تقدم سهم ها، دامنه نوسان دو برابر مقدار نوسان سهم ها یعنی مثبت و منفی 10 درصد است. در زمان عرضه اولیه سهام و روز بازگشایی نماد معاملاتی مطابق شرایطی که در دستورالعمل معاملات ذکر شده است، سهام بدون محدودیت در مقدار نوسان قابل معامله خواهد بود. سهام شرکتهایی که در بازار معاملات توافقی پایه فرابورس عرضه می شوند، دارای محدودیت نوسان قیمتی نیستند. در سایت شرکت مدیریت فناوری بورس تهران راجع به سهام این شرکت‌ها اینگونه توضیح داده شده است: ((سهام این شرکتها جزء سهام شرکت‌های پذیرفته شده در فرابورس ایران نبوده و صرفا معاملات آن بر اساس مفاد بند ب ماده 99 قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران در این بازار انجام می پذیرد. همچنین بر اساس تبصره 1 ماده 11 دستورالعمل اجرایی نحوه انجام معاملات اوراق بهادار در بازار پایه فرابورس ایران، خریدار و فروشنده با علم و آگاهی نسبت به وضعیت مالی شرکت بر اساس اطلاعات منتشره موجود اقدام به خرید و فروش می‌نمایند.))

همه چیز در مورد عرضه اولیه

عرضه اولیه به فرآیند ارائه سهام یک شرکت خصوصی به عموم مردم گفته می‌شود. به عبارت دیگر، عرضه اولیه چیزی نیست مگر اولین بارکه یک شرکت سهامش را در بازار بورس عرضه می‌کند. با انتشار سهام جدید، هر شرکتی می‌تواند از طریق فروش سهم و جذب سرمایه‌ی عموم مردم، نقدینگی جذب کند. در این پروسه شرکت خصوصی به شرکت عمومی تبدیل شده و فرصت خوبی برای بهره‌وری از سرمایه جدید را برای شرکای خصوصی فراهم می‌کند. حال این سوال پیش می‌آید که آیا هر شرکتی می‌تواند سهام خود را در بورس عرضه کند؟ پاسخ خیر است، برای اینکه یک شرکت سهام خود را در بازار بورس به عموم مردم ارائه کند باید شرایط خاصی اعم رشد اقتصادی بالا و رعایت پیش نیازهای سازمان بورس اوراق بهادار را داشته باشد، به همین دلیل تنها شرکت‌های خاصی که این شرایط را داشته باشند می‌توانند وارد سازمان بورس شده و سهام خود را به مردم بفروشند. در هنگام عرضه اولیه‌ی سهام، قیمت گذایر بر روی سهم توسط سازمان بورس انجام می‌شود و در حقیقت بهترین زمان برای خرید سهم یک شرکت زمان عرضه‌ی اولیه‌ی آن است. خرید عرضه اولیه همان طور که در بخش‌های قبل گفته شد بهترین زمان برای خرید سهام یک شرکت، زمان ارائه آن به صورت عرضه اولیه است. اما نکته‌ی مهم اینجاست که میزان عرضه‌ی اولیه‌ی که هر شخص می‌تواند بخرد محدود است. در حقیقت شرکت مربوطه تعدادی سهام را برای فروش ارائه می‌کند. این تعداد سهام بین افرادی که متقاضی خرید این سهام هستند تقسیم می‌شود. به عبارتی هر چقدر متقاضی خرید عرضه اولیه بیشتر باشد، تعداد کمتری سهم به شما می‌رسد. برای خرید عرضه اولیه باید سفارش خود را در روزی که توسط سازمان بورس و در ساعات مشخص‌شده در سامانه کارگزاری‌های بورس ثبت کنید. پس از پایان مهلت ثبت سفارش، سهام عرضه اولیه به‌طور مساوی به متقاضیان تخصیص داده خواهد شد. مقدار نقدینگی مورد نیاز برای خرید عرضه اولیه به تعداد سهمی که می‌خواهید بخرید بستگی دارد، ولی میزان خرید شما نباید از 20 هزار تومان کمتر باشد، (در نظر داشته باشید ممکن است به دلیل بالا بودن شرکت کنندگان در عرضه اولیه تعداد سهم هایی که به هر کد پس از تقسیم سهام ها میرسید به کمتر از 20 هزار تومان نیز برسد) البته در نظر داشته باشید که در هنگام خرید عرضه اولیه برای خرید سقف وجود دارد و خرید با حجم بالا امکان پذیر نیست. سقف خرید چند روز قبل از عرضه اولیه توسط سازمان بورس مشخص می‌شود و این سقف برای سهام مختلف، متفاوت است.

صف خرید و صف فروش

عرضه (فروشنده) و تقاضا (خریدار)، طرفین اصلی برای انجام معامله بر سر یک کالا یا خدمت به شمار می‌آیند. در فرآیند معامله در بازار بورس اوراق بهادار نیز همانند سایر بازارها، طرف عرضه همان فروشندگان هستند که تمایل دارند سهام خود را بفروش برسانند و طرف تقاضا نیز خریداران یک سهم هستند که تمایل دارند آن سهم را بخرند. در شرایط عادی و در زمان فعالیت بازار (۹ الی ۱۲:۳۰)، همواره تعدادی خریدار و تعدادی فروشنده در حال داد و ستد و انجام معامله هستند که اطلاعات (تعداد و حجم) مربوط به ۳ قیمت نخست هر بخش (خرید و فروش) در تابلو معاملات قابل مشاهده است. اما گاهی ممکن است معاملات یک سهام از شرایط عادی خارج شود، مثلاً عرضه کنندگانی باشند و خریدارانی وجود نداشته باشد یا بالعکس. زمانی ممکن است به دلایل مختلف سهام یک شرکت ارزنده تر شود و تقاضا برای یک سهم بالا برود، در این هنگام عرضه کنندگان به منظور افزایش قیمت آن سهم، از فروش خودداری می‌کنند و صفی از خریداران تشکیل می‌شود بدون آنکه فروشنده ای حاضر به فروش شود. چنین حالتی را صف خرید آن سهم گویند. از دیگر سو و در شرایطی متفاوت ممکن است عکس موارد ذکر شده رخ دهد، به این معنی که به دلایل مختلف نظیر انتشار اخبار منفی، تعدیل منفی یا زیانده بودن یک شرکت، عرضه سهام آن شرکت با افزایش مواجه شود. در این صورت متقاضیان خرید آن سهم برای کاهش قیمت بیشتر، از خرید خودداری می‌نمایند. در این شرایط در طرف عرضه صفی از فروشندگان ایجاد می‌شود و در طرف تقاضا، خریداری تمایل ندارد تا آن سهم را خریداری کند. چنین حالتی را صف فروش برای سهم مورد نظر گویند.

نسبت قیمت به درآمد (P/E)

این نسبت بیان کننده نسبت قیمت (Price) یک سهم به پیشبینی سود سهام (EPS) آن است. به لحاظ تئوریک، پی به ای یك سهم به ما می گوید كه سرمایه گذاران حاضرند به ازای دریافت هر ریال سود یك شركت، چند ریال برای خرید آن بپردازند. نسبت پی به ای، با سود با حداقل ریسک (شامل سود بانکی و سود اوراق مشارکت) مورد مقایسه قرار می گیرد و ملاکی از دوره بازگشت سرمایه است. بطور مثال سود بانکی ۲۰%، به این معناست که دوره بازگشت سرمایه‌گذاری در بانک ۵ سال است. یعنی سرمایه‌گذار بعد از گذشت ۵ سال، با سودهای به‌دست آمده، سودی برابر با اصل سرمایه خود کسب کرده است. از نسبت پی به ای برای ارزش‌گذاری سهام استفاده می شود. با فرض آن که سود بانکی 20 درصد باشد، پی به ای مورد انتظار بازار می‌تواند ۵ باشد. اگر سود بانکی و سود بدون ریسک کاهش یابد در طرف مقابل پی به ای بازار رشد خواهد کرد چرا که انتظار زمان بازگشت سرمایه بیشتر می شود. به این صورت چنانچه شرکتی سود سهام (EPS) خود را ۱۰۰ تومان اعلام کند، با فرض پی به ای برابر 5، قیمت تعادلی این سهم برابراست با 500 تومان. یكی از رایج ترین اشتباهاتی كه سرمایه گذاران مبتدی انجام می دهند خرید سهام صرفا” بر مبنای نسبت پی به ای است. پی به ای بالا ممكن است به معنی بیش نمایی ارزش سهم باشد و هیچ تضمینی وجود ندارد كه بعدا” به سرعت پایین نیاید. از طرفی پی به ای پایین لزوما” به این معنی نیست كه ارزش یك شركت كم نمایی شده، بلكه به معنای آن است كه بازار معتقد است شركت در آینده‌ی نزدیك با مشكل روبرو خواهد شد. عامل مهم تر که باید در خرید سهم مورد توجه قرار بگیرد، روند تغییرات پی به ای و توانایی شرکت برای افزایش سوددهی در طول زمان است.

نسبت P/B

نسبت قیمت به ارزش دفتری هر سهم قیمت یا P که همان قیمت بازار است، ارزش دفتری هر سهم یا همان B از تقسیم حقوق صاحبان سهام (ارزش ویژه) به تعداد سهام به دست می آید. در هر سهمی که این نسبت زیر یک باشد یعنی قیمت سهم حتی به ارزش دفتری خود نرسیده است و سهم هنوز قیمت پایینی دارد و هرچه این نسبت پایین تر باشد بهتر است. در نظر داشته باشید مانند تکنیکال که اندیکاتورهای مختلف باید تاییدیه نسبت به نتیجه گیری شما بدهند در تحلیل بنیادی نیز مولفه های مختلف باید بررسی گردد و براساس یک نسبت نمی توان نتیجه گیری کرد.

نسبت P/S

نسبت قیمت به فروش هر سهم است که در آن P برابر قیمت سهم در بازار است همچنین S از تقسیم فروش یا درآمد عملیاتی تقسیم بر تعداد سهام به دست می آید. نسبت قیمت به فروش هرچقدر به صفر نزدیکتر و عدد کوچکتری باشد نشانه ی پایین بودن قیمت سهم و هرچقدر بالا رود نشان دهنده ی بالا بودن قیمت سهم است. میتوانید از سایت های پردازش اطلاعات مالی مثل فیپیران برای محاسبه استفاده کنید همچنین میتوانید از اکسل روزانه ی نواوران امین که نسبت های سهام هارا محاسبه کرده است، استفاده کنید.

نسبت PEG

ابتدا به تعریف G میپردازیم، نسبت G یا نرخ سود به درصد افزایش EPS هر سهم در هر دوره نسبت به دوره ی مشابه قبل آن می گویند و برای افزایش دقت باید رشد EPS سال جاری را نسبت به EPS چهار سال قبل آن سهم مقایسه کنید و میزان رشد سهم را بر 5 تقسیم کرد تا G دقیق تری بدست آید. از تقسیم P/E سهم به G سهم نسبت PEG به دست میاید و هرچه نسبت PEG به سمت صفر میل کند نشان از ارزندگی سهام و اگر بالای یک باشد نشان دهنده ی گران بودن سهم است.

صورت‌های مالی

صورت‌های مالی عبارتست از: بازنمایی اطلاعات خلاصه و طبقه‌بندی شده درباره وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطاف پذیری مالی واحد تجاری، به گونه ای که برای طیف گسترده ای از ذینفعان در اتخاذ تصمیمات اقتصادی سودمند واقع شود. به بیان دیگر، صورتهای مالی گزارشهایی خلاصه و استاندارد هستند که براساس آنها می توان راجع به وضعیت مالی یک شرکت (سوددهی، زیان دهی، میزان گردش نقدینگی و …) قضاوت نمود. سه صورت مالی اساسی و مهم عبارتند از : ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان وجوه نقد.

ترازنامه

گزارشی است که در آن وضعیت مالی یک بنگاه اقتصادی در یک زمان مشخص ترسیم می‌شود و براساس آن می توان به سطح و ترکیب داریی‌ها و بدهی‌های شرکت دست پیدا نمود و از تفاضل این دو، حقوق صاحبان سرمایه حاصل می شود. صورت سود و زیان «گزارشی است که در آن ترکیب عناصر درآمدی و هزینه ای که در طی یک دوره مالی حاصل شده و همچنین سهم دولت از عملیات واحد تجاری (مالیات) را به نمایش می‌گذارد. صورت جریان وجوه نقد بیانگر چگونگی ارتباط بین سودآوری واحد تجاری و توان آن واحد، جهت ایجاد وجه نقد و در نتیجه مشخص کننده کیفیت سود تحصیل شده توسط واحد تجاری است. به تعبیری دیگر صورت جریان وجوه نقد به بررسی تغییرات وجوه نقد یک شرکت در فاصله زمانی بین دو صورت مالی می پردازد. شرکت‌های بورسی موظفند در پایان سال مالی و همچنین در پایان بازه های سه ماهه، شش ماهه و نه ماهه، صورتهای مالی خود را که مطابق استانداردهای حسابداری پذیرفته شده توسط سازمان بورس، تهیه شده اند در سایت سامانه جامع اطلاع رسانی ناشران سازمان بورس اوراق بهادار (کدال) به آدرس www.codal.ir منتشر کنند. این صورت‌های مالی پس از آن که توسط موسسات حسابرسی رسمی مورد تایید قرار گرفت با عنوان «حسابرسی شده» مجدداً در سایت کدال قرار می گیرند و برای عموم افراد قابل استفاده خواهند بود. براساس صورت‌های مالی یک شرکت، می توان نسبت های مالی مهم را محاسبه نمود و در مورد عملکرد مالی یک شرکت تصمیم گیری کرد. تجزیه و تحلیل صورتهای مالی مبنای در بازار سرمایه را تشکیل می‌دهد. از این رو، آشنایی با نحوه مطالعه و تفسیر صورت‌های مالی برای افرادی که قصد دارند از روش تحلیل بنیادی برای خرید سهام شرکت‌های بورسی استفاده کنند، ضروری است.

حداقل و حداکثر سرمایه مورد نیاز در بازار بورس

حداقل مبلغ مورد نیاز برای خرید سهام در بازار بورس 500000 (پانصد هزار تومان) می‌باشد (این مبلغ بدون درنظر گرفتن کارمزد خرید و فروش است وبهتر است برای خرید سهام کمی بیشتر حسابتان را شارژ کنید) . در صورتی که هدف شما خرید عرضه اولیه است، در زمان ارائه عرضه اولیه می‌توانید با 20000 (بیست هزار تومان) شروع کنید. برای سرمایه گذاری در بازار بورس سقفی در نظر گرفته نشده است و هر فردی می‌تواند بیش از این مقدار هر مبلغی در در بازار سرمایه گذاری کند.

برداشت سرمایه از بورس

حال به مرحله‌ی استفاده از سرمایه و برداشت وجه حاصل از فروش سهام می‌رسیم. سوالی که برای بسیاری از سرمایه گذاران بورسی مطرح می‌شود این است که چه زمانی می‌توانند سرمایه خود را برداشت کنند. و یا برای خروج سرمایه از بازار بورس چه باید بکنند. برای خروج سرمایه و به عبارتی برداشت وجه نقد از صندوق سهام ابتدا باید قسمتی و یا تمام سهام خود را بفروشید. وجه حاصل از فروش سهام بلافاصله پس از انجام شدن معامله فروش در حساب کارگزاری شما اعمال می‌شود. پس از این مرحله باید درخواست برداشت وجه نقد را در پرتال کارگزاری خود واریز کنید. با توجه به کارگزاری شما بین 1 تا 2 روز کاری بعد ( بسته به نوع فروش شما دارد اگر سهام فروخته باشید دو روز کاری و اگر صندوق فروخته باشید یک روز کاری بعد ) برای دریافت وجه نقد خود باید صبر کنید. منظور از روز کاری ایام هفته به جز پنج شنبه و جمعه است. هر روزی که تعطیل رسمی باشد نیز جزو روز کاری محسوب نمی‌شود. وجه نقد حاصل از فروش سهام شما به شماره شبایی که در زمان ثبت نام به کارگزاری اعلام کرده‌اید واریز می‌شود.

تحلیل بنیادی (فاندامنتال) (Fundamental Analysis)

تحلیل بنیادی یا فاندامنتال رویکردی برای پیش بینی وضعیت آتی بازارهای مالی بر اساس اخبار و اطلاعات دریافتی از اقتصاد ملی و جهانی، صنعت و صورتهای مالی شرکت‌ها است. افرادی که از رویکرد بنیادی در تحلیل سهام شرکتها استفاده می کنند به دنبال آن هستند تا ارزش واقعی (ذاتی) سهم را براساس عوامل مختلف تعیین کنند. در تحلیل بنیادی، عوامل مختلفی که بر قیمت سهام شرکتها تاثیر می گذارد مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد. از جمله این که آیا شرایط ‌کلی برای بازار سهام مناسب است یا نه؟ نرخ تورم تولیدکننده و مصرف کننده در چه وضعیتی است؟ نرخ‌های ‌بهره بانکی در حال افزایش هستند یا کاهش؟ تقاضای داخلی و جهانی برای کالاهای تولیدی شرکت در چه وضعیتی است؟ قیمت جهانی نفت، اونس طلا، فلزات و… به چه صورت در حال تغییر است؟ آیا چشم انداز صنعتی که شرکت در آن حوزه فعالیت می کند مثبت و رو به رشد است یا خیر؟ عملکرد مالی شرکت از نظر نسبت های مالی مهم مانند نسبت های سودآوری، نقدینگی، فعالیت و اهرمی چگونه است؟ برای آن که بتوان تحلیل بنیادی صحیحی داشت، نیاز است فرد تحلیلگر شناخت مناسبی از بازار، اقتصاد خرد و کلان، مدیریت مالی، سیاست و صنایع مورد بررسی داشته باشد. به طور معمول افرادی که با دیدگاه سرمایه گذاری بلندمدت و سهامداری در بازار سرمایه فعالیت دارند، بیشتر از تحلیل بنیادی استفاده می کنند.

تحلیل تکنیکال (Technical Analysis)

تحلیل تکنیکال رویکردی برای پیش بینی وضعیت آتی بازارهای مالی مبتنی بر مطالعه وضعیت گذشته بازار است. تحلیل تکنیکال بر چهار فرض اساسی بنیان نهاده شده است. اول این که هر آنچه که در مورد اوراق یا کالای مورد معامله (سهام، ارز، سکه طلا و …) حائز اهمیت می باشد، در قیمت آن گنجانده شده است و نیازی به بررسی اخبار و وقایع مربوط به آن نیست. دوم این که تغییرات قیمت اوراق یا کالای مورد معامله تصادفی نیست، بلکه از روندهای مشخصی پیروی می کند که با شناسایی آن روندها، میتوان قیمت آتی را پیش بینی نمود. سوم این که در بررسی قیمت اوراق یا کالای مورد معامله، «چگونگی» از «چرایی» بیشتر اهمیت دارد. در تحلیل تکنیکال به جای این که به دنبال آن باشیم بفهمیم چرا قیمت تغییر کرد، می‌خواهیم بدانیم چگونه تغییر می‌کند. چهارم این که تاریخ خودش را تکرار می‌کند، یعنی روانشناسی جمعی سرمایه گذاران در دوره های مختلف، یکسان است بنابراین نوسانات آینده بازار شبیه نوسانات گذشته است. در تحلیل تکنیکال از مجموعه ای از روش‌های ریاضی و هندسی استفاده می شود تا براساس نمودار تغییرات قیمتی اوراق یا کالای مورد معامله، قیمت آن در آینده تخمین زده شود. به دلیل آن که تحلیلگران تکنیکال با نمودار (چارت) سر و کار دارند، به آنها چارتیست نیز گفته می شود. عموماً افرادی از تحلیل تکنیکال استفاده می‌کنند که با دیدگاه سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و میان‌مدت و با هدف کسب سود از نوسانات قیمتی در بازار به فعالیت می‌پردازند.

روانشناسی بازار

از آن جایی که بازار بورس، بازاری است که مسائل انسانی در آن تاثیر فراوانی دارد، روانشناسی آن نیز نیازمند توانایی است. در دوره آموزش روانشناسی بازار شما با روش‌هایی آشنا خواهید شد که به وسیله آن‌ها می‌توانید رفتار بازیگران حاضر در بازار و تاثیر آن‌ها بر روند قیمت‌های سهام را به خوبی بررسی کنید.

صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک (Mututal Funds)

افراد به دو طریق می‌توانند در بازار سرمایه، سرمایه گذاری نمایند. روش اول، روش مستقیم است که شخص خود راسا اقدام به خرید و فروش اوراق بهادار می‌کند. روش دوم، روش غیرمستقیم است که بین سرمایه گذار و سرمایه پذیر یک موسسه مالی به عنوان واسطه عمل می‌کند. صندوقهای سرمایه گذاری مشترک نمونه ای از این موسسات مالی واسطه هستند. صندوق سرمایه‌گذاری مشترک نهادی است که منابع مالی مورد نیاز برای سرمایه گذاری را از مردم جمع آوری کرده و در سبد متنوعی از اوراق بهادار سرمایه گذاری می‌کند. در معاملاتی که در صندوق‌های سرمایه‌گذاری اتفاق می‌افتد به مبنای حجم خرید و فروش، واحد یا Unit گفته می‌شود. افرادی که علاقمند به سرمایه گذاری در صندوق‌ها هستند می‌توانند با مراجعه به صندوق‌ها و تکمیل فرم‌های مربوطه، اقدام به خرید واحدهای صندوق نمایند. رایج‌ترین انواع صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک عبارتند از صندوق سرمایه‌گذاری در سهام، صندوق سرمایه گذاری در اوراق بهادار با درآمد ثابت و صندوق سرمایه گذاری مختلط. صندوق سرمایه گذاری در سهام، صندوقی است که بخش عمده منابع خویش را به سرمایه گذاری در سهام و حق تقدم سهام اختصاص می‌دهد. صندوق سرمایه گذاری در اوراق بهادار با درآمد ثابت، صندوقی است که بخش عمده منابع خود را به سرمایه گذاری در سهام و یا اوراق بهادار با درآمد ثابت اختصاص می دهد و معمولاً دارای حداقل سود تضمینی است. صندوق سرمایه گذاری مختلط صندوقی است که منابع خویش را به سرمایه گذاری در سهام و یا اوراق بهادار با درآمد ثابت و اوراق مشارکت اختصاص می دهد و در واقع ترکیبی از دو صندوق فوق است.

بورس کالا و انواع قراردادهای آن

بورس کالا یک بازار سازمان یافته برای انجام معامله کالاهای مشخص با استفاده از روش های معین است. معامله محصولات کشاورزی، فلزات و موادمعدنی (کانی‌های فلزی)، محصولات شیمیایی و پتروشیمی و معاملات سکه آتی از جمله مواردی است که در بورس کالای ایران صورت می‌پذیرد. در بورس کالا نیز همچون بورس اوراق بهادار دو طرف عرضه (فروشندگان) و تقاضا (خریداران) وجود دارد که به مبادله کالایی خود در قالب یکی از انواع قراردادهای این بورس می‌پردازند و کالاهای فرآوری نشده و خام از قبیل گندم، پنبه، انواع فلزات، مواد مورد نیاز پتروشیمی و … در این بورس خرید و فروش می‌شود. انواع قراردادهای بورس کالا شامل نقد، نسیه، سلف و آتی است. قرارداد نقدی قراردادی است که براساس آن پرداخت بهای کالای مورد معامله و تحویل آن در هنگام معامله و براساس دستورالعمل تسویه و پایاپای انجام می شود. قرارداد نسیه قراردادی است که براساس آن کالا در هنگام معامله تحویل و بهای آن در تاریخ سررسید و براساس دستورالعمل تسویه و پایاپای آن پرداخت می شود. قرارداد سلف قراردادی است که براساس آن، کالا با قیمت معین در زمانی مشخص در آینده تحویل گردیده و بهای آن در هنگام معامله و براساس دستورالعمل تسویه و پایاپای پرداخت می شود. قرارداد آتی قراردادی است که فروشنده براساس آن متعهد می شود در سررسید معین، مقدار معینی از کالای مشخص را به قیمتی که الان تعیین می کنند بفروشد و در مقابل طرف دیگر قرارداد متعهد می شود آن کالا را با آن مشخصات خریداری کند و برای جلوگیری از امتناع طرفین از انجام قرارداد، طرفین به صورت شرط ضمن عقد متعهد می‌شوند مبلغی را به عنوان وجه تضمین نزد اتاق پایاپای بگذارند. طرفین همچنین متعهد می‌شوند متناسب با تغییرات قیمت آتی، وجه تضمین را تعدیل کنند و اتاق پایاپای از طرف آنان وکالت دارد، متناسب با تغییرات، بخشی از وجه تضمین هر یک از طرفین را به عنوان اباحه تصرف در اختیار دیگری قرار دهد و او حق استفاده از آن را خواهد داشت تا در سررسید با هم تسویه کنند.

ضریب بتا

ضریبی است که وابستگی بین یک سهم و بازار را نشان می دهد. تعریف دقیق ضریب بتا عبارتست از ریسک سیستماتیک یک سرمایه‌گذاری یا مجموعه‌ای از دارایی‌های مالی، نسبت به ریسک پرتفوی بازار. در واقع ضریب بتا یک ضریب همبستگی است، که نشان‌گر نوسان قیمتی سهم، در مقایسه با بازار کلی فعال در آن، می‌باشد. با محاسبه ضریب بتا میتوان به این پرسش پاسخ داد که آیا تغییرات بازار بر روی سهام شرکت مورد نظر تاثیر می‌گذارد یا خیر؟ و اگر بلی، میزان و شدت این تاثیر چگونه است؟ ضریب بتا نسبت به مقدار ۱ سنجیده می‌شود، بدین معنا که ضریب بتای یک، بزرگتر از یک و کوچکتر از یک، به ترتیب نشان‌دهنده هم شدت بودن، شدیدتر بودن و ملایم‌تر بودن نرخ بازده شرکت مورد نظر، با بازده شاخص کل می‌باشند. ضریب بتای صفر نیز نشان‌دهنده بی‌تفاوتی و استقلال تغییرات بازده شرکت مورد نظر، نسبت به بازده شاخص کل می‌باشد. سهم های با بتای بالا ریسکی ترند اما پتانسیل بالاتری برای بازدهی دارند و سهم های با بتای پایین ریسک کمتر و بالطبع بازدهی کمتری هم خواهند داشت. در فرمول بتا، بازدهی هر سهم و بازدهی بازار با هم سنجیده می شود. برای بازدهی سهم از نوسان روزانه قیمت و برای بازدهی بازار از درصد تغییر روزانه شاخص کل استفاده می شود.

اهرم مالی (Leverage)

اهرم در علم مدیریت مالی به معنای روشی برای تکثیر کردن سود یا زیان است. به عبارت دقیق‌تر اهرم به معنی قرض کردن پول به منظور چندبرابر کردن درآمد حاصل از دادوستد است. مثلاً فرض کنید ۱۰ سکه دارید و با آن معامله‌ای می‌کنید که یک سکه سود خالص برای شما به ارمغان می‌آورد. سپس به یک کارگزار رجوع کرده و ۹۰ سکه از او قرض می‌گیرید. این‌بار معامله مشابهی انجام می‌دهید اما این‌بار ۱۰۰ سکه وارد معامله می‌کنید و از این طریق ۱۱۰ سکه به‌دست می‌آورید. سپس ۹۰ سکه‌ای که قرض کرده بودید را به کارگزار پس می‌دهید، ۱۰ سکه اولیه‌تان را هم به جیب بازگردانده و ۱۰ سکه سود خالص در دست خواهید داشت. با این روش برای خود یک اهرم مالی ایجاد کرده‌اید. روش‌های معمول کسب اهرم، قرض گرفتن پول، خریدن دارایی ثابت و استفاده از ابزار مشتقه است. یک شرکت تجاری به اشکال مختلف (مثلاً در قالب فروش سهام)، برای موجودی اش اهرم می‌سازد. شرکتهایی که نسبت بدهی ها در آنها نسبت به دارایی ها عدد بزرگتری است، نسبت بدهی بزرگتری دارند و اصطلاحاً اهرمی تر هستند. از دیدگاه سرمایه گذاران هر چه یک شرکت اهرمی تر باشد، پرریسک تر محسوب می شود.

ارزش خالص دارایی‌ها (NAV)

ارزش خالص دارایی‌ها یا NAV یک شرکت سرمایه‌گذاری با ویژگی‌های یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک (Unit Trust)، حاصل تفاوت کل دارایی‌ها منهای کل بدهی‌های آن است. در ارزشیابی شرکت‌ها،NAV را از طریق تفاوت ارزش دفتری دارایی‌ها و بدهی‌ها محاسبه می‌کنند و در صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک،NAV را از طریق کسر بدهی صندوق از ارزش روز کل پرتفوی به دست می‌آورند. توجه تحلیلگران مالی غالباً به محاسبه نوع دوم NAV است زیرا از این طریق سهام شرکت مربوطه قیمت‌گذاری می‌گردد. به عنوان مثال اگر ارزش بازار سرمایه‌گذاری‌ها و سایر دارایی‌های یک شرکت سرمایه‌گذاری 2000 میلیارد ریال قیمت داشته باشد و بدهی‌های آن 1200 میلیارد ریال باشد، در این تاریخNAV این شرکت سرمایه‌گذاری 800 میلیارد ریال خواهد بود. چون دارایی‌ها و بدهی‌های یک شرکت سرمایه‌گذاری به طور روزانه تغییر می‌کند،NAV آن نیز روزانه باید محاسبه مجدد شود. به همین دلیل در کشورهای دیگر عموماً صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک (شرکت سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر) و یونیت ‌تر است NAV خود را حداقل یک بار در روز و پس از خاتمه معاملات بورس محاسبه و در روزنامه‌ها گزارش می‌کنند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری مذکور NAV هر سهم خود را از طریق تقسیم NAV به تعداد سهام جاری خود محاسبه می‌نمایند. به‌عنوان نمونه در مثال فوق اگر تعداد سهام جاری شرکت 400 میلیون سهم باشد NAV هر سهم 2000 ریال محاسبه خواهد شد. با منطق پیش گفته،NAV هر سهم نیز باید روزانه محاسبه شود. بایست توجه داشت که تعداد سهام جاری چنین شرکت‌هایی نیز غالباً روزانه تغییر می‌کند. چون سهام شرکت‌های سرمایه‌گذاری با ویژگی صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک یا یونیت‌تراست در هر زمان قابل بازخرید است.

حاشیه سود یا مارجین

حاشیه سود عبارتست از نسبت سود پس از کسر مالیات به فروش خالص و یکی از نسبت های مالی مهم محسوب می شود. به زبان ساده شرکت به ازای هر فروش به اندازه حاشیه سود، سود دریافت می کند. حاشیه سود را می توان براساس اطلاعات مندرج در صورت سود و زیان شرکت محاسبه نمود. حاشیه سود یکی از شاخص های مهم برای افرادی است که با دیدگاه بلندمدت یا اصطلاحاً سهامداری به فعالیت در بازار سرمایه می پردازند. وارن بافت معتقد است شرکت هایی که چندین سال متوالی حاشیه سود بالای 20 درصد را ایجاد می کنند از یک یا چند مزیت رقابتی ماندگار برخوردارند و سهام آنها ارزش خریداری و نگهداری در بلندمدت را دارد.

اوراق اجاره

اوراق اجاره اوراق بهاداری است که دارنده آن به صورت مشاع، مالک بخشی از دارایی است که منافع آن بر اساس قرارداد اجاره به مصرف کننده یا بانی واگذار شده است. در اوراق اجاره حق استفاده از منافع دارایی یا مجموعه ای از دارایی ها، در برابر اجاره بها از مالک به شخص دیگری منتقل می شود. اوراق اجاره را با توجه به هدف انتشار به سه دسته شامل اوراق اجاره تأمین دارایی، اوراق اجاره تأمین نقدینگی و اوراق اجاره رهنی می توان تقسیم نمود. اوراق اجاره را می توان یک ابزار سرمایه گذاری جدید و اسلامی دانست که همانند اوراق مشارکت، بازدهی مشخص و مطمئنی را نصیب سرمایه گذاران می کند، بنابراین ریسک این اوراق در مقایسه با سهام، بسیار کمتر است. افرادی که پول مازاد دارند، می توانند با خرید اوراق اجاره که در بورس داد و ستد می شود، در فواصل زمانی مشخص (مثلا سه ماهه)، سود معینی را دریافت نموده و هر زمان که به پول نیاز داشتند نیز این اوراق را ازطریق بورس، به سایر متقاضیان بفروشند. سود حاصل از سرمایه‌گذاری در اوراق اجاره، در واقع همان مبالغ اجاره‌بهایی است که خریداران اوراق، در طول دوره اجاره دریافت می‌کنند. این مبلغ، معمولاحداقل معادل سود اوراق مشارکت و حتی بعضا، مقداری بیشتر تعیین می‌شود تا اوراق اجاره، جذابیت لازم را برای سرمایه‌گذاران داشته باشند. همچنین سود حاصل از اوراق اجاره نیز همانند سود حاصل از اوراق مشارکت، از پرداخت مالیات معاف است.

اوراق قرضه (بدهی)

اوراق قرضه اسنادی است که به موجب آن شرکت انتشاردهنده متعهد می‌شود مبالغ مشخصی (بهره سالانه) را در زمان‌هایی خاص به دارنده آن پرداخت کند و در زمان مشخص (سررسید) اصل مبلغ را باز پرداخت کند. دارنده اوراق به عنوان بستانکار حق دریافت اصل و بهره آن را دارد ولی هیچ مالکیتی در شرکت ندارد. اوراق قرضه جزو اوراق بهادار است و طبق آن صادر کننده به خریدار بدهکار می‌شود. این سند دارای سررسید است و مبلغ آن در زمان سررسید به وسیله صادرکننده پرداخت می‌شود. این اوراق دارای کوپن بهره هستند و بهره آن‌ها در فواصل زمانی معیّنی توسط بانک که نمایندگی صدور اوراق را دارد، پرداخت می‌شود. از نظر سررسید، اوراق قرضه به سه دسته کوتاه مدّت، میان مدّت و بلندمدّت تقسیم می‌شوند. سررسید اوراق کوتاه مدّت بین یک تا پنج سال، سررسید اوراق میان مدّت بین پنج تا ده سال و سررسید اوراق بلند مدّت معمولاً بیش از ده سال است. انتشار اوراق قرضه با هدف استقراض انجام می‌گیرد و بعضا شرکت‌ها برای تامین منابع مالی خود مجبور به قرض منابع مالی می‌شوند که این کار از طریق اوراق قرضه صورت می گیرد. و مخصوصا این اتفاق در مورد دولت‌ها رخ می‌دهد. در اوراق مشارکت که برای تامین منابع مالی طرح های عمرانی و مانند آن مورد توجه است دولتها گوشه چشمی هم به کنترل تورم و وضعیت اقتصادی کشور دارند.

اوراق قرضه (اوراق بدهی) به زبانی دیگر اصطلاحات مربوط به هر نوع از اوراق بدهی

تاریخ سررسید

تاریخ سررسید، تاریخ پایان دوره‌ی اوراق بدهی است. در این تاریخ، ناشر اوراق، ارزش اسمی این اوراق را به دارندگان آن‌ها پرداخت می‌نماید.

ارزش اسمی

ارزش اسمی در واقع همان اصل مبلغ وام است که باید در تاریخ سررسید به دارندگان اوراق پرداخت شود.

نرخ سود اسمی

نرخ سود اسمی، نرخ بهره‌ای است که به صورت دوره‌ای و تا سررسید، به اوراق‌ بدهی‌ تعلق می‌گیرد. به عنوان مثال اگر یک ورقه بدهی با نرخ اسمی ۱۰۰ هزار تومان و نرخ سود اسمی ۱۰ درصد دو بار در سال باشد، هر شش ماه یک‌بار به دارنده آن ورقه ۵ هزار تومان (معادل ۵ درصد ارزش اسمی) سود پرداخت می‌شود.

قیمت بازاری

دارندگان اوراق‌ بدهی‌ در صورت نیاز می‌توانند تا قبل از سررسید، اوراق خود را در بازار به فروش رسانده و به وجه نقد تبدیل کنند. قیمت بازاری اوراق بدهی، قیمت معامله آن در بازار است.

نرخ سود تا سررسید (YTM)

نرخ سود تا سررسید، همان‌طور که از نامش پیداست، نرخ سودی است که از زمان خرید اوراق تا زمان سررسید آن، نصیب دارنده خواهد شد. اگر اوراق‌ بدهی در زمان انتشار آن‌ها خریداری شود، نرخ سود تا سررسید برابر نرخ سود اسمی خواهد بود. در غیر این صورت و در زمانی بعد از انتشار این اوراق، YTM ممکن است کمتر یا بیشتر از نرخ سود اسمی باشد. خریداران و فروشندگان اوراق بدهی معمولاً بر اساس نرخ YTM تصمیم به معامله این اوراق می‌گیرند.

ویژگی‌های اوراق بدهی

دارنده این اوراق، بستانکار شرکت بوده و حق دریافت اصل مبلغ اسمی و بهره آن را در موعد مقرر دارد. دارنده اوراق بدهی، سهمی از مالکیت شرکت نداشته و از سود پرداختی شرکت به سهامداران نیز سهمی ندارد و در تصمیم‌گیری شرکت، حق رأی ندارد. اگر ناشر، ورشکست شود، دارندگان اوراق‌ بدهی‌ در دریافت اصل‌وفرع سرمایه خود، بر سهامداران شرکت تقدم دارند. همه اوراق‌ بدهی‌ دارای سررسید و ارزش اسمی مشخص هستند.

انواع اوراق بدهی

این اوراق را بر اساس ناشر آن می‌توان به سه دسته‌ی دولتی، شرکت‌ها و شهرداری‌ها تقسیم نمود. همچنین در بازار سرمایه ایران بر اساس نوع، اوراق بدهی‌ را می‌توان در سه دسته‌ی اوراق خزانه‌ی اسلامی، اوراق مشارکت و صکوک قرار داد.

اوراق خزانه‌ی اسلامی

اوراق خزانه اسلامی که به اختصار اخزا نامیده می‌شود، توسط دولت جمهوری اسلامی ایران و با هدف تأمین مالی و کسری بودجه منتشر می‌شود. این اوراق بدون کوپن پرداخت سود بوده و بازپرداخت آن‌ها در سررسید توسط خزانه‌داری کل کشور صورت می‌پذیرد.

اوراق مشارکت

شرکت‌ها برای تأمین مالی طرح‌های اقتصادی سودآور خود، اوراق مشارکت منتشر می‌کنند. با انتشار اوراق مشارکت، سرمایه مورد نیاز شرکت برای طرح مورد نظر، تأمین‌شده و شرکت سود بیشتری کسب می‌نماید. سرمایه‌گذاران نیز با خریداری نمودن این اوراق، در سود طرح شریک می‌شوند.

صکوک

اوراق قرضه اسلامی یا صکوک در زمره اوراق بدهی قرار می‌گیرند. اوراق اجاره، مرابحه، استصناع، خرید دین، سلف استاندارد، مضاربه، منفعت، جعاله، مزارعه، مساقات و … از جمله صکوک هستند.

ریسک این نوع از اوراق

ریسک نکول و ریسک نقدشوندگی از جمله ریسک‌هایی است که باید درباره این نوع از اوراق در نظر گرفته شود. ریسک نکول به معنای عدم توانایی ناشر به بازپرداخت اصل‌وفرع وام در زمان سررسید اوراق است. زمانی که ناشر اوراق بدهی، دولت باشد، ریسک نکول وجود ندارد. ریسک نقدشوندگی به معنای این است که دارنده، نتواند به راحتی اوراق خود را در بازار بفروشد و به وجه نقد تبدیل نماید. زمانی که حجم معاملات اوراق کم باشد، ممکن است این مشکل به وجود آید.

اوراق مشارکت

اوراق بهادار با نام یا بی‌نامی است که به موجب قانون یا مجوز بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به قیمت اسمی مشخص برای مدت معین ‌و برای تأمین بخشی از منابع مالی مورد نیاز طرح‌های عمرانی- انتفاعی دولت مندرج در قوانین بودجه سالانه کشور یا برای تأمین منابع مالی لازم برای تهیۀ مواد ‌اولیه مورد نیاز واحدهای تولیدی توسط دولت، شرکت‌های دولتی، ‌شهرداری‌ها و مؤسسات و نهادهای عمومی غیر دولتی و مؤسسات عام المنفعه و شرکت‌های ‌وابسته به دستگاه‌های مذکور، شرکت‌های سهامی عام و خاص و شرکت‌های تعاونی تولید منتشر می‌شود و به سرمایه‌گذارانی که قصد مشارکت در اجرای طرح‌های‌ یاد شده را دارند از طریق عرضه عمومی واگذار می‌گردد. اوراق مشارکت بر دو نوع بورسی و غیربورسی است. اوراق مشارکت بورسی اوراقی اند که قابل معامله در بازار بورس و فرابورس هستند. اوراق غیربورسی اوراقی اند که صرفاً با تایید بانک مرکزی حمهوری اسلامی ایران منتشر می‌شوند و قابل معامله در شعب بانک‌های عامل (بازار پولی) هستند. اوراق مشارکت دارای سود ثابت علی الحساب است، بنابراین معمولا به عنوان ابزاری برای کاهش ریسک سبد سهام در بازاهای ریسکی در نظر گرفته می‌شود و سرمایه‌گذاران با توجه به ریسک پذیری و شرایط موجود بر بازار بخشی از سرمایه خود را به خرید اوراق مشارکت اختصاص می‌دهند. با توجه به ثابت بودن سود اوراق مشارکت، این اوراق بر خلاف سهام های ریسکی موجود در بازار که نیازمند تحلیل های فاندامنتالی و تکنیکالی هستند به تحلیل خاصی نیاز ندارد.

برای خرید اوراق مشارکت، بهتر است به نکات زیر توجه شود:

1. سود اعلامی اوراق مشارکت برای دوره یکساله معمولاً بین ۲۰ تا ۲۲ درصد است. هرچه درصد سود بیشتر باشد، خرید اوراق آن جذاب‌تر است.
2. سررسید پرداخت سود یک ماهه یا سه ماهه است. هرچه دوره‌های پرداخت سود کوتاه‌تر باشد، برای سرمایه‌گذار از جذابیت بیشتری برخوردار خواهد بود.
3. در بعضی موارد بدلیل کمبود نقدینگی و رقابت برای جذب منابع با بانک‌ها برخی از ناشران اوراق علاوه برسود اعلامی، سود ۳ درصدی برای یکسال را بر روی
4. تابلو معاملاتی تضمین می‌کنند.
5. سود حاصل از اوراق مشارکت، برای سرمایه‌گذار معاف از پرداخت مالیات است و این جذابیت‌ دیگری برای سرمایه‌گذاری در اوراق مشارکت به حساب می‌آید.
6. علیرغم اینکه اوراق مشارکت بازدهی تضمین شده دارند ولی ریسکی را متوجه سرمایه‌گذار نمی‌کند. برای خرید و فروش اوراق مشارکت خارج از بورس، لازم است سرمایه‌گذار با مدارک شناسایی (شناسنامه و کارت ملی) به یکی از شعب بانک‌های عامل مراجعه نماید و نسبت به خرید یا فروش اوراق مورد نظر اقدام نماید در مورد معامله اوراق مشارکت بورسی، هر فردی که دارای کد معاملاتی آنلاین باشد، می‌تواند از طریق سامانه معاملاتی آنلاین یا ثبت سفارش اینترنتی اقدام به خرید نماد اوراق مشارکت کند. این اوراق بسته به بازاری که در آن منتشر می‌شوند ممکن است در سامانه آنلاین قابلیت معامله داشته باشد.

نظریه مدرن سبد سهام ( MPT )+ تعریف پرتفوی

این نظریه به عنوان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین تئوری های اقتصادی بر مبنای اصول مالی و سرمایه گذاری توسط مارکوویتز (Markovits) در سال 1952 تحت عنوان انتخاب سبد سهام معرفی شد. بر اساس این نظریه در انتخاب گزینه های مختلف برای سرمایه گذاری صرفا توجه به ریسک و بازده یک سهم کافی نیست و در حالتی که سرمایه گذاری در تعداد زیادی سهام صورت گیرد، می توان از توزیع دارایی در سهام مختلف برای کاهش ریسک و افزایش بازده بهره برد. مبنای روش MPT بر پایه این استدلال استوار است که احتمال خطر از دست دادن سرمایه یا سود یک نوع سهام در بازار بسیار بیشتر از مجموعه یا ترکیب سهام است. لذا قاعدتاً سرمایه گذار حرفه ای نباید تمامی سرمایه خود را دریک قلم دارایی سرمایه گذاری کند ( و منطق اقتصادی نیز این را تایید می کند ). بلکه بایستی آن را در مجموعه ای از سهام یا دارائیها سرمایه گذاری کند که این مجموعه به پرتفوی معروف است . پرتفوی یا سبد سهام متشکل از سهام متعدد شرکتهایی است که در شرایط عادی احتمال کاهش بازده همه دارائیها تا حدودی به صفر نزدیک است . برای اکثر سرمایه گذاران، ریسک خرید تک سهم، کسب بازدهی کمتر از انتظار است و یا به عبارت دیگر انحراف از بازدهی میانگین است (هر سهمی به نوبه خود دارای انحراف معیاری از میانگین است که در این تئوری به آن ریسک اطلاق می‌شود). در حقیقت ریسک خرید سبد سهام با توزیع مناسب بسیار کمتر از ریسک خرید تک سهم است، به دلیل اینکه ریسک سهام مختلف مستقل از یکدیگر است. به عنوان مثال فرض کنید سبد سهامی از دو سهم که یکی در حالت افزایش نرخ بهره بانکی و دیگری در حالت کاهش نرخ بهره سود می دهد، تشکیل شده باشد. این سبد در هر حالتی فارغ از اینکه نرخ بهره افزایش یا کاهش یابد، سود می دهد. در واقع مارکوویتز نشان داد سرمایه گذاری تنها انتخاب سهام نیست بلکه انتخاب ترکیب مناسبی از سهام است. در روش MPT مجموعه تلاشها معطوف به این است که بازده پرتفوی فرد سرمایه گذار به بازده بازار نزدیک گردد و در وضعیت مطلوب، بازدهی بیشتر از آن بدست آورد. در این حالت پرتفوی کل بازار یک شاخص ارزیابی است که ریسک آن نیز با شاخص بتا (Beta)محاسبه می شود . این تحلیل کاربرد زیادی در آنالیز ریسک و تجزیه و تحلیل بازار دارد و مبنای کار سرمایه گذاران حرفه ای محسوب می شود.

فروش استقراضی (Short Selling)

در علم مالی، فروش استقراضی عمل فروختن دارایی و معمولاً اوراق بهاداری است که از شخص ثالثی (معمولاً یک کارگزار) و با هدف خریدن مشابه همان دارایی در آینده جهت پس دادن آن به قرض دهنده، قرض گرفته می شوند. فروشندگان استقراضی امیدوارند که از کاهش قیمت آن دارایی پس از فروش و تا قبل از خرید مجدد آن سود کنند، زیرا پس از کاهش قیمت بایستی بهای کمتری را هنگام خرید مجدد آن دارایی بپردازند. همچنین درصورتی که قیمت افزایش یابد، فروشنده استقراضی متحمل ضرر می شود (چراکه مجبور است آن دارایی را در قیمتی بالاتر از آنچه که فروخته خریداری کند). این ضرر محدود به کل بهای دارایی فروخته شده است. فرض کنید دوست شما مدتی قبل 100 سکه طلا خریده است. شما (که سکه ایی ندارید) طبق تحلیلی که انجام دادید، پیش بینی می‌کنید که قیمت سکه در بازار تا ده روز بعد تا 900 هزار تومان افت خواهد کرد. به دوستتان می‌گویید که 100 سکه طلایش را به شما قرض دهد. مثلا سکه امروز 1 میلیون تومان است. سکه‌ها را قرض گرفته و در بازار به قیمت 1 میلیون تومان می‌فروشید. سکه طبق پیش بینی شما شروع به افت می‌کند و 10 روز بعد به 900 هزار تومان که هدف شما بود می‌رسد. شما به بازار میروید و با همان پول 100 سکه را خرید میکند و به دوست‌تان پس می‌دهید. دوست‌تان نه سود کرده است و ضرر چرا که همان 100 سکه را پس گرفته است. اما شما چطور ؟ شما 100 سکه را 10 روز پیش 1 میلیون تومان فروختید جمعا به مبلغ 100 میلیون تومان و امروز که سکه افت کرده است 100 سکه را خریدید 900 هزار تومان جمعا به مبلغ 90 میلیون تومان و پس دادید. پس شما با استفاده از روش فروش استقراضی، 10 میلیون تومان سود کردید. بدیهی است اگر تحلیل شما درست از آب در نمی آمد و پس از ده روز قیمت سکه به جای کاهش، افزایش می یافت شما متضرر می شدید. فروش استقراضی در آن دسته از بازارهای مالی رایج است که اصطلاحاً دوطرفه می باشند. در بازارهای دوطرفه سرمایه گذاران علاوه بر افزایش قیمت ها، از کاهش قیمت ها نیز می توانند سود کسب کنند. بازار آتی سکه ایران نمونه ای از بازارهای دوطرفه است. بازار سهام ایران در حال حاضر یکطرفه است و امکان فروش استقراضی در آن وجود ندارد.

حد سود (Take Profit) و حد ضرر (Stop Loss)

معامله گرانی که در بازارهای مالی با دیدگاه کوتاه مدت و بعضاً میان مدت فعالیت می کنند برای تعیین زمان خروج خود از معاملات، عمدتاً از حد سود و حد ضرر استفاده می‌کنند. این افراد که عموماً بر اساس تحلیل تکنیکال به خرید و فروش در بازارهای مالی مانند سهام، ارز و … اقدام می کنند، اغلب برای میزان سود و زیان خود محدوده هایی را تعیین می کنند. حد سود به معنای هدف قیمتی است که معامله گر مورد نظر با رسیدن قیمت دارایی (سهام یا سایر اوراق بهادار) خود به آن مقدار، شناسایی سود نموده و با فروش دارایی از معامله خارج می‌شود. در این حالت خروج از معامله، با هدف جلوگیری از کاهش سود انجام می شود. تعریف حد ضرر نیز مشابه حد سود است، با این تفاوت که در این حالت خروج از معامله با هدف جلوگیری از افزایش زیان انجام می شود. فرض کنیم شخصی سهامی را در قیمت 200 تومان خریده است. او براساس نتایج تحلیلی که بر روی این سهام انجام داده (که عموماً از جنس تحلیل تکنیکال است)، تصمیم می‌گیرد با رسیدن قیمت به اولین سقف قیمتی مورد انتظار (مثلاً 220 تومان) سهام خود را به فروش برساند. همچنین در صورتی که قیمت سهام به 180 تومان کاهش یابد نیز او سهام خود را خواهد فروخت. در این حالت حد سود این فرد 220 و حد ضرر او 180 تومان خواهد بود. حد سود و حد ضرر از اجزای مهم یک سیستم معاملاتی به شمار می‌روند. تعیین صحیح این حدود به آشنایی کافی با بازار و دانش تحلیل تکنیکال نیاز دارد. اکثر معامله گران حرفه ای در معاملات خود از حد سود و حد زیان استفاده می کنند تا جلوی از بین رفتن سرمایه خود را بگیرند و سودهای خود را بهتر مدیریت کنند. هر چند برخی از معامله گران که با دیدگاه سهامداری و بلندمدت اقدام به خرید سهام می کنند، اعتقادی به تعیین این حدود ندارند.

حقوق صاحبان سهام (shareholders’ equity)

حقوق صاحبان سهام معرف علایق سهام‌داران و صاحبان اصلی شرکت، نسبت به خالص دارایی‌های شرکت است. حقوق صاحبان سهام، باقیمانده منافع مالکین شرکت را در دارایی‌های شرکت، که پس از کسر بدهی‌های آن شرکت، بدست آمده است، نشان می‌دهد. در یک موسسه تجاری، حقوق صاحبان سهام در اصل منافع صاحبان اصلی موسسه را نشان می‌دهد. در حسابداری، حقوق صاحبان سهام، اهدافی چون تعیین سرمایه قانونی و ثبت شده، تعیین منابع سرمایه شرکت و تعیین سود سهامی که می‌تواند، بین صاحبان سهام توزیع شود، را دنبال می‌نماید. در یک شرکت سهامی، حقوق صاحبان سهام مواردی چون: سود و زیان انباشته، سهام سرمایه، کسر سهام و اندوخته‌ های شرکت را شامل می‌شود.

سهام خزانه (Treasury stock)

سهام خزانه، سهام عادی یا ممتاز یک شرکت سهامی است، که توسط همان شرکت، مجدداً خریداری گردیده است. به عبارت دیگر شرکت، سهام صادر شده خود را، مجدداً در بورس خریداری می‌نماید. بر طبق استانداردهای حسابداری، سهام خزانه، یک دارایی محسوب نمی‌شود و سود حاصل از خرید و فروش آن میان سهام‌داران توزیع نمی‌شود. همچنین سهام خزانه از حقوقی نظیر حق رای، سود سهام، حق تقدم خرید سهام برخوردار نیست.

بورس انرژی

از آنجا که یکی از بهترین و شفاف‌ترین مکانیزم‌های قیمت گذاری محصولات، عرضه آنها در بورس می‌باشد، در اوایل دهه 80 ایده تاسیس بورسی برای انجام معاملات نفت طی فرآیندی مشترک میان وزارتخانه های نفت و اقتصاد شکل گرفت. در فاز نخست برای محقق شدن این ایده در اواخر بهمن 1386 مبادلات فرآورده های نفت و پتروشیمی در بازار سرمایه آغاز گردید. از سویی با وجود زیرساخت‌های موجود در صنعت برق کشور که آن را از کشورهای منطقه متمایز می‌سازد، همزمان با فعالیت‌ها در راستای شکل گیری بورس نفت، لزوم راه اندازی بورس برق در ادامه توسعه بازار برق کشور احساس شد. در خرداد 87 شورای عالی بورس موافقت اصولی خود را با تاسیس بورس برق اعلام نمود. در این بین تشکیل بازاری منسجم برای در بر گیری همه کالاهای از جنس انرژی و تشکیل بورسی جامع و واحد برای معاملات انواع حامل‌های انرژی پیشنهاد شد. شورای عالی بورس و اوراق بهادار در جلسه 30/3/1390 با تجمیع درخواست‌های جداگانه برای راه اندازی بورس نفت و برق به راه اندازی بورس انرژی رای داد. بر این اساس بورس انرژی به عنوان چهارمین بورس کشور جهت عرضه محصولات نفت و مشتقات نفتی ، برق، گاز طبیعی ، زغال سنگ ، حق آلودگی و سایر حامل‌های انرژی شکل گرفت. بورس انرژی دارای سه بازار فیزیکی، مشتقه و فرعی می‌باشد. بازار فیزیکی شامل سه تابلوی برق، نفت و گاز، و تابلوی سایر حامل‌های انرژی و بازار مشتقه شامل سه تابلوی قرارداد سلف موازی استاندارد، قرارداد آتی و قرارداد اختیار معامله می‌باشد. مشتریان بورس انرژی اعم از خریداران و فروشندگان موظفند که قبل از انجام معاملات در بورس اقدام به اخذ کد معاملاتی از شرکت‌های کارگزاری نمایند.

سهام ممتاز

سهام ممتاز یا ترکیبی، نوعی از سهام است که دارندگان آن ادعای معین و محدودی نسبت به دارایی های شرکت دارند و مانند اوراق قرضه سود ثابتی دریافت می‌کنند و از همین رو آن را سهام ترکیبی می‌نامند چرا که دارای ویژگی‌های سهام عادی و اوراق قرضه است. این نوع سهام مانند سهام عادی فاقد زمان سررسید و هزینه مالیاتی است و از آنجا که سود ثابتی دارد، جزو اوراق بهادار با درآمد ثابت محسوب می‌شود. زمانی که هزینه سهام عادی بالاتر باشد، شرکت اقدام به انتشار سهام ممتاز می‌کند. این سهام از آن رو به سهام ممتاز معروف است که در زمان تقسیم سود دارندگان این نوع سهام، از اولویت برخوردارند. سهام ممتاز با پذیره‌نویسی خصوصی وارد بازار شده و در بورس و بازار خارج از بورس قابل معامله است. در زمان انحلال یا ورشکستگی شرکت و زمانی که کل دارایی‌های شرکت به فروش رسید، ابتدا حقوق این سهامداران به طور کامل پرداخت می‌شود و سپس از باقی مانده مبلغ دارایی‌های فروخته شده، حقوق سهامداران عادی پرداخت می‌شود.

ویژگیهای سهام ممتاز عبارتند از:

سهام ممتاز برای صاحبان آن دربردارنده نوعی حق مالکیت در شرکت است. با توجه به اینکه سهامدار ممتاز دارای حق مالکانه در شرکت است، شرکت منتشرکننده سهام، الزام قانونی ندارد که دارایی‌های خود را در رهن این اوراق گذاشته یا وثیقه قرار دهد. سهام ممتاز نیز همچون سهام عادی فاقد سررسید است. به دارندگان این سهام سود پرداخت می‌شود. باتوجه به اینکه پرداخت سود مستلزم سود‌ده بودن شرکت است، از این رو شرکت پرداخت سود را تضمین نمی‌کند. به طور معمول به سهام ممتاز سود از پیش تعیین‌شده و ثابتی تعلق می‌گیرد. بطور معمول سهام ممتاز فاقد حق رأی در مجمع عمومی است. به این معنی که دارندگان سهام ممتاز در زمان رای‌گیری برای انتخاب هیأت مدیره یا سایر امور مربوط به اداره شرکت، حق رأی ندارند.

کارگزار ناظر

با راه اندازی سامانه جدید معاملات، دارایی سهامداران در هر یک از نمادهای معاملاتی زیر نظر یک کارگزار قرار گرفت که به آن کارگزار ناظر گفته می‌شود و از آن پس سهامداران، دارایی سهام خود را در هر نماد معاملاتی صرفاً از طریق کارگزاری ناظر خود در آن نماد معاملاتی می‌توانند به فروش برسانند. هرچند سهامداران میتوانند با مراجعه به هریک از کارگزاران نسبت به خرید سهام اقدام نمایند. ممکن است دارایی سهامدار در یک نماد معاملاتی زیر نظر یک کارگزار ناظر و در نماد معاملاتی دیگر زیر نظر کارگزار ناظر دیگری باشد. در زمان راه اندازی سامانه معاملاتی جدید، کارگزار ناظر بر اساس سوابق فعالیت سهامدار با کارگزاران مختلف در بورس اوراق بهادار تعیین گردید. سهامداران برای آگاهی از کارگزار ناظر خود در هر نماد معاملاتی، در زمان راه‌اندازی سامانه معاملاتی جدید می‌توانند به یکی از روش‌های زیر اقدام نماید: مراجعه به بخش سرویس‌های الکترونیکی به سهامداران قسمت «مشاهده کارگزار ناظر» در سایت اینترنتی شرکت سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه به نشانی اینترنتی www.csdiran.com . سهامداران حقیقی با ارائه شماره ملی و سهامداران حقوقی با ارائه کد سهامداری به این سامانه، می‌توانند در هر یک از نمادهای معاملاتی که در آن سهام دارند، کارگزار ناظر خود را مشاهده نمایند. سهامداران می توانند جهت تغییر کارگزار ناظر خود در یک یا چند سهم به یکی روش‌های زیر اقدام نمایند: مراجعه حضوری به شرکت سپرده گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه و ارائه اصل و تصویر شناسنامه و کارت ملی تکمیل درخواست غیرحضوری و اخذ گواهی امضاء از دفاتر اسناد رسمی (فرم این درخواست از سایت شرکت سپرده گذاری به نشانی www.csdiran.com قابل دریافت است) و ارسال آن از طریق پست سفارشی آن به دفتر مرکزی شرکت سپرده گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه. مراجعه به یکی از دفاتر کارگزاری که تمایل دارند در آن نماد معاملاتی به عنوان کارگزار ناظر فعالیت نمایند و تکمیل فرم تغییر ناظر بازار به همراه ارائه اصل برگه سهام ممهور به مُهر کارگزاری قبلی .

ارزش دفتری سهام (Book Value)

برای هر دارایی شرکت سهامی در ترازنامه شرکت، عددی به عنوان ارزش آن دارایی ثیت شده‌است. این عدد همان ارزش دفتری دارایی است. اساس تعیین ارزش دفتری سهام یک شرکت، ارزش دفتری دارایی‌های آن شرکت پس از کسر بدهی‌هایش است. به بیان دیگر بدهی های شرکت را از دارایی‌های آن کم می‌کنیم. سپس تعداد سهام ممتاز را از این عدد کسر نموده و بر تعداد سهام عادی منتشر شده از سوی شرکت، تقسیم می کنیم. ارزش دفتری سهم = تعداد سهام منتشر شده ÷ (تعداد سهام ممتاز – (بدهی‌ها – دارایی‌ها)) در زمان تاسیس شرکت سهامی، به طور معمول ارزش اسمی و ارزش دفتری سهام آن با هم برابرند، جز در مواردی که سهام به کسر یا به صرف فروخته شود. تفاوتی که بین ارزش اسمی و ارزش دفتری ایجاد می‌شود با گذشت زمان اتفاق می‌افتد و متاثر از عملکرد شرکت، عواملی از قبیل سود انباشته، اندوخته و امثالهم است. چند نکته در خصوص ارزش دفتری سهم: ارزش دفتری سهم بر پایه ارزش دارایی‌های ثبتی در ترازنامه است، ولی ارزش بازار سهم بر اساس ارزیابی سرمایه‌گذاران (خریداران و فروشندگان) از نحوه عملیات شرکت و ارزش عرفی دارایی‌های آن است. بتابراین به طور معمول ارزش دفتری سهام با ارزش بازار آن برابر نیست. با توجه به استهلاک سالانه دارایی‌ها، ارزش دفتری نیز هر سال کاهش می‌یابد. چنانچه شرکت منحل شده و یا ورشکسته شود، آنچه پس از از تسویه به سهامداران خواهد رسید، ارزش دفتری بروز رسانی شده سهام است.

اوراق بهادار اسلامی یا صکوک (Sukuk)

صکوک جمع کلمه صک و به معنای اسناد است. این لغت در فارسی مترادف چک در نظر گرفته می شود. ابزارهای مالی اسلامی یا همان صکوک، اوراق بهادار با ارزش مالی یکسان و قابل معامله در بازارهای مالی هستند. این اوراق بر پایه یکی از قراردادهای مورد تایید اسلامی طراحی شده‌ و دارندگان آن به صورت مشاع مالک یک یا مجموعه‌ای از دارایی‌ها و منافع حاصل از آن‌ها هستند. صکوک ابزار نوینی است که در کشورهای اسلامی به جای اوراق قرضه به‌کار گرفته می‌شود این اوراق مبتنی بر دارایی با درآمد ثابت یا متغیر قابل معامله در بازار ثانویه و بر اساس اصول شریعت است. اوراق صکوک باید خود دارای ارزش بوده و نمی‌توانند بر اساس فعالیت‌های سفته بازی باشند. انواع اوراق بهادار مالی اسلامی (صکوک) عبارتند از:

• اوراق قرض الحسنه.
• اوراق وقفی
• اوراق مرابحه
• اوراق اجاره
• اوراق استصناع
• اوراق سلف
• اوراق منفعت
• اوراق مشارکت
• اوراق مضاربه
• اوراق مزارعه
• اوراق مساقات
• اوراق مشتقه

تامین مالی به معنای فراهم آوردن سرمایه برای یک پروژه یا هر نوع موسسه دولتی یا خصوصی است. یکی از انواع رایج تامین مالی، اوراق قرضه است که در کشورهای اسلامی دارای ممنوعیت است. صکوک به‌عنوان ابزار جدید برای تامین مالی جایگزین مناسبی برای اوراق قرضه در نظر گرفته شد. صکوک نوعی دارایی مطمئن است که در زمره اوراق بهادار تضمینی و قابل معامله طبقه‌بندی می‌شود.

نحوه انجام معاملات در بورس

انجام معاملات در بورس اوراق بهادار تهران از طریق كارگزاران انجام می‌شود. این کارگزاران که در انجام معاملات نقش نماینده خریدار و یا فروشنده را ایفا می‌کنند، دارای مجوز کارگزاری از سازمان و عضو بورس هستند. همه کارگزاران موظف به انجام وظایف خود در چارچوب قوانین و مقررات موجود هستند و سرمایه‌گذار می‌تواند برای معاملات اوراق بهادار کارگزار خود را با توجه به معیارهایی از قبیل انجام به موقع سفارش، دادوستد سهام با مناسب‌ترین قیمت و نحوه ارائه خدمات جانبی انتخاب نماید. پس از دریافت سفارش خرید یا فروش، كارگزار سفارش‌های دریافتی را با حفظ نوبت وارد سامانه معاملات می‌كند. اولویت‌بندی درخواست‌ها در صف تقاضای خرید (فروش) سهام ابتدا براساس قیمت‌های پیشنهادی خرید (فروش) صورت می‌گیرد و از بالاترین (پایین‌ترین) تا پایین‌ترین (بالاترین) قیمت اولویت‌بندی می‌شوند. به عبارت دیگر در صف تقاضای خرید (فروش) سهام، اولویت با سفارش‌هایی است که قیمت پیشنهادی بالاتری(پایین‌تری) دارند.

در صورتی که قیمت‌های پیشنهادی خرید (فروش) در دو یا چند سفارش یکسان باشند صف تقاضا (عرضه) براساس زمان ورود سفارش خرید (فروش) به سامانه معاملات اولویت‌بندی می‌شود و سفارشی که زودتر از دیگر سفارش‌ها وارد سامانه معاملات شده باشد از اولویت برخوردار است. در سامانه معاملات صف تقاضا و سفارش‌های خرید در مقابل صف عرضه یا سفارش‌های فروش قرار می‌گیرد و در صورتی که قیمت پیشنهادی خرید و قیمت پیشنهادی فروش برابر شوند، معامله به‌طور خودکار توسط سیستم رایانه‌ای انجام می‌شود و سفارش‌ها از صف عرضه و تقاضا حذف می‌شوند. پایاپای و تسویه معاملات توسط شركت سپرده‌گذاری مركزی و سه روز بعد از انجام معامله(T + 3) صورت می‌گیرد.

مفهوم کف حمایتی و سقف مقاومتی

کف حمایتی سطحی از قیمت است که انتظار می رود قدرت نیروی تقاضا به اندازه ای باشد که از کاهش بیشتر قیمتها جلوگیری نماید. به بیان ساده، حمایت جایی است که روند کاهش قیمت احتمالا در آنجا متوقف می‌شود. این سطح برای خریداران از جذابیت خاصی برخوردار است و با رسیدن قیمت به این سطح با افزایش تقاضا رویرو هستیم که این افزایش تقاضا موجب افزایش قیمتها میشود. در واقع در این سطوح میزان تقاضا بر میزان عرضه فزونی یافته و بر آن غلبه می‌کند. سقف مقاومتی سطحی از قیمت است که انتظار می‌رود قدرت نیروی عرضه به اندازه ای باشد که از افزایش بیشتر قیمت‌ها جلوگیری نماید. به بیان ساده مقاومت جایی است که روند افزایش قیمت احتمالاً در آنجا متوقف می‌شود. این سطح برای فروشندگان از جذابیت خاصی برخوردار بوده و با رسیدن قیمت به این سطح معامله گرانی که قصد شناسایی سود دارند، عموماً اقدام به عرضه شدید می‌کنند. در واقع در این سطوح میزان عرضه بر تقاضا افزایش یافته و همین امر موجب کاهش قیمت و چرخش موج صعودی می‌شود. شناسایی سطوح حمایتی و مقاومتی یکی از مباحث مهم تحلیل تکنیکال است و بسیاری از معامله‌گران کوتاه مدتی، سیستم معاملاتی خود را بر این اساس (خرید در کف و فروش در سقف) طراحی می‌کنند.

پذیره نویسی

به فرآیند خرید اوراق بهادار از ناشر و یا نماینده او و پرداخت یا تعهد پرداخت وجه کامل آن طبق قرارداد، پذیره‌نویسی می‌گویند. پذیره‌نویسی ممکن است به دو روش انجام پذیرد: تعهد پذیره‌نویسی و بهترین کوشش. تعهد خرید سهام یا تعهد پذیره نویسی فرآیندی است که در آن بانک های سرمایه گذاری یا مؤسسات تأمین سرمایه که وظایفی چون پذیره نویسی سهام جدید، ضامن خرید سهام فروش نرفته، عامل یا مشاور عرضه سهام بر عهده دارد، مبالغ مورد نیاز شرکت ها در فرآیند انتشار سهام را به نمایندگی از طرف شرکت یا دولت، از سرمایه گذاران جمع آوری می‌کند. تعهد پذیره‌نویسی را کارگزار پذیره‌نویس یا معرف انجام می‌دهد. در این فرآیند کارگزار معرف، پس از بررسی سهام شرکت‌های متقاضی ورود به بازار بورس توسط کارشناسان خود، سهام را قیمت‌گذاری می‌کند و سپس ضمن معرفی شرکت برای عرضه اولیه، متعهد می‌شود که مابقی اوراق بهاداری که تا پایان دوره عرضه اولیه خریداری نشده است را خریداری کند. کارگزار پذیره‌نویس باید با ارائه وثیقه و شواهد دیگر به سازمان بورس، این اطمینان را ایجاد کرده باشد که می‌تواند به تعهدات پذیره‌نویسی خود عمل نماید. مزیت روش تعهد پذیره‌نویسی به روش‌های رایج دیگر عرضه اولیه در بورس در این است که می‌تواند باعث جلوگیری از رفتارهای سفته‌بازانه در هفته‌های آغازین عرضه سهام شرکت‌ها در بورس شود و با پشتوانه کارشناسی‌های انجام‌شده کمک می‌کند سهام زودتر به قیمت واقعی خود در بازار برسد. با این کار درصدگیری های رایج در بازار کمتر می‌شود و خطرپذیری سرمایه‌گذاری روی سهام شرکت‌های تازه‌وارد به بورس کاهش یابد. روند عملی این کار به این صورت است که پس از آنکه ناشر درخواست انتشار اوراق را از راه تعهد پذیره‌نویسی با شرکت تأمین سرمایه می‌دهد، مبلغی معادل ارزش کل اوراق مشارکت رهنی را از آن شرکت دریافت می‌کند و سپس شرکت تأمین سرمایه اوراق را به قیمت دلخواه خود منتشر خواهد کرد. تعهد پذیره‌نویسی در بند ۲۹ ماده ۱ قانون بورس اوراق بهادار ایران ذکر شده است در روش بهترین کوشش، شرکت تأمین سرمایه پس از دریافت درخواست شرکت متقاضی، اوراق مشارکت رهنی را قیمت‌گذاری می‌کند و به فروش می‌رساند، اما بر خلاف روش تعهد پذیره‌نویسی ممکن است بخشی از اوراق به فروش نرسند.

افزایش سرمایه به روش تجدید ارزیابی دارایی‌ها

زمانی که قدرت خرید پول کشورها کم شده وتورم در آن ها افزایش می یابد، شاهد افزایش تغییرات در قیمت نسبی کالا و خدمات هستیم. این امر خصوصا در زمان استفاده از سازوکار چند نرخی بودن ارز، سبب اختلاف شدید میان بهای تمام شده (ارزش تاریخی) دارایی‌های ثابت و سرمایه گذاری‌های بلند مدت با ارزش های جدید و جاری می‌شود. ارزش‌های جاری در حقیقت نمایانگر واقعیت‌های اقتصادی هستند و این اختلاف ایجاد شده سبب خواهد شد تا اطلاعات موجود برای گرفتن تصمیم‌های اقتصادی، نارسا و غیرقابل توجیه شوند. تجدید ارزیابی دارایی‌ها یکی از روش‌هایی است که نقصان و نامربوط بودن اطلاعات را تا حدی رفع می‌کند. قیمتی که در تجدید ارزیابی برای ارزش ثبت شده یک دارایی تعیین می شود، مازاد تجدید ارزیابی نامیده می‌شود. این مازاد محاسبه شده، به عنوان درآمد (عایدی) یا چیزی شبیه آن محسوب نمی‌شود. زیرا این روش (تجدید ارزیابی) فقط منتسب کردن ارزش‌های جدید به دارایی‌های موجود و اتفاقی است و مبنی بر ایجاد درآمد و یا عایدی نیست. در این روش افزایش ارزش دفتری یک دارایی ثابت مشهود که به عنوان یک درآمد غیرعملیاتی تحقق نیافته از محل تجدید ارزیابی خواهد بود، به صورت مستقیم و با نام “مازاد تجدید ارزیابی” به ثبت می‌رسد. این “مازاد تجدید ارزیابی” به عنوان بخشی از حقوق صاحبان سرمایه در ترازنامه آمده و در صورت سود و زیان نیز ذکر می‌شود.

پیش گشایش

مرحله پیش گشایش به اولین مرحله از بازار گفته می شود که توجه به آن در کسب سود بیشتر برای سهامداران دارای اهمیت است. نیم ساعت اول بازار بورس روند بازار را مشخص می کند. البته جدیدا به دلیل اختلالاتی که برخی افراد سودجو در پیش گشایش بورس ایجاد می کردند این بازه نیم ساعته به یک ربع تغییر پیدا کرد. به این ترتیب از ساعت ۸:۴۵ الی ۹:۰۰ مرحله پیش گشایش بورس است.

تذکر برخی افراد در مرحله پیش گشایش اقدام به ثبت سفارش خرید با حجم بالا و در سقف قیمتی می کنند. این کار باعث می شود افراد ناآشنا به بورس فریب بخورند و با این گمان که سهم، سهم ارزنده ای است اقدام به تشکیل صف خرید برای سهم مورد نظر کنند. فرد مورد نظر قبل از اتمام ساعت پیش گشایش سفارش خرید خود را لغو کرده و اقدام به ثبت سفارش فروش می کند. و سهام خود را با قیمت بالا به فروش می رساند و باعث فریب دیگران می شود. بنابراین بهتر است در مرحله پیش گشایش تا زمانی که از قیمت و ارزنده بودن یک سهم باخبر نیستید اقدام به ثبت سفارش خرید و یا فروش نکنید.

هدف از ایجاد مرحله پیش گشایش چیست؟

هدف از اینکه بازار بورس با مرحله پیش گشایش شروع می شود این است که ساز و کار مناسبی برای کشف قیمت ایجاد شود. یعنی هدف این مرحله آن است که خریداران و فروشندگان با توجه به در نظر گرفتن اخبار و تحولات روز سفارشات خود را وارد سیستم ‌کنند و از این طریق کشف قیمت انجام گیرد. از مزایای مرحله پیش گشایش این است که در صورتی که این مرحله به درستی و بدون اختلال انجام شود می تواند به عنوان یک عامل موثر بر روی قیمت معاملات تاثیر گذار باشد. همه اینها به صحیح بودن فرایند دوره پیش گشایش و پرهیز از درج قیمت های غیر واقعی از سوی معامله گران وابسته است. در مرحله پیش گشایش در بورس که از ساعت ۸:۴۵ تا ۹:۰۰ است هیچ معامله ای انجام نمی شود. تنها امکان ثبت، ویرایش و یا حذف سفارشات سهامداران وجود دارد. بعد از اتمام ساعت پیش گشایش، مرحله گشایش است که مچینگ نیز نامیده می شود. افراد برای موفقیت بیشتر در خرید یا فروش سهامی که با صف خرید یا فروش مواجه است باید سفارش خود را در مرحله پیش گشایش ثبت کنند که به این اقدام سرخطی زدن نیز گفته می شود. در مرحله پیش گشایش ثانیه ها نیز مهم و تعیین کننده هستند و افرادی که در ثانیه اول سفارش خرید یا فروش خود را ثبت می کنند در صف خرید و فروش در جایگاه بهتری قرار می گیرند.

قوانین جدید پیش گشایش بورس چیست ؟

زمان پیش‌گشایش بازار سهام همان ۱۵ دقیقا (از ساعت ۸:۴۵ تا ساعت ۸:۵۵) خواهد بود، اما در ۵ دقیقه پایانی (۸:۵۵ تا ۹) امکان هیچ‌گونه ویرایش و حذف در سفارش های ارسالی وجود نخواهد داشت.

کدام سهام به بازار پایه زرد و نارنجی و قرمز منتقل می‌شوند؟

براساس دستورالعمل سازمان بورس، هر نماد با توجه به ویژگی‌های زیر در یکی از سه تابلو قرار می‌گیرد: سهامی که دارای شرایط زیر باشند به تابلوی “پایه زرد” منتقل می‌شوند: مجموع روزهای تأخیر در ارائه اطلاعات مطابق با “دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات شرکت‌های ثبت‌شده نزد سازمان” بیش از 2 مرتبه نباشد. دفعات عدم ارائه صورت‌های مالی مطابق با “دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات شرکت‌های ثبت‌شده نزد سازمان” بیش از 2 مرتبه نباشد. حداقل 1 صورت مالی حسابرسی شده ارائه نموده باشد. سهامی که دارای شرایط زیر باشند به تابلوی “پایه نارنجی” منتقل می‌شوند: ناشرانی که در دوره مورد رسیدگی حائز شرایط تابلوی “پایه زرد” یا تابلوی “پایه قرمز” نباشند. اظهارنظر حسابرس مستقل و بازرس قانونی نسبت به هریک از صورت‌های مالی شرکت اصلی یا تلفیقی گروه از نوع عدم اظهار نظر یا اظهارنظر مردود باشد. سهامی که دارای شرایط زیر باشند به تابلوی “پایه قرمز” منتقل می‌شوند: رأی بدوی یا قطعی مراجع قضایی مبنی بر ورشکستگی ناشر صادر شده باشد. مجمع عمومی فوق‌العاده یا مراجع قضایی رأی به انحلال ناشر داده باشند. ناظر در سررسید دوره‌های رسیدگی حداقل 3 سال مالی متوالی صورت های مالی حسابرسی شده ارائه نکرده باشد.

حداکثر نوسان در بازار پایه چگونه است؟

طی تغییرات جدید در قوانین بازار پایه، انجام معاملات و دامنه نوسان‌ها به شرح زیر تغییر پیدا کرده است: تابلو زرد بازار پایه: در طول هفته دامنه نوسان قیمت، حداکثر 3% است. تابلو نارنجی بازار پایه: در طول هفته دامنه نوسان قیمت، حداکثر 2% است. تابلو قرمز بازار پایه: در طول هفته دامنه نوسان قیمت، حداکثر 1% است.

چرا در بعضی از روزها مثلا سهم های بازارپایه با بازه ی 3 درصدی، بازه ی 5 درصدی دارند ؟

در صورت وجود صف خرید و یا صف فروش در سه روز متوالی در یک جهت، چنانچه صرف خرید و فروش در پایان جلسه معاملاتی حداقل معامله دو در ده هزار (0.0002) تعداد سهام شرکت باشد در جلسه معاملاتی بعد دامنه نوسان در هر یک از تابلوهای زرد، نارنجی و قرمز به ترتیب 5، 4 و 2 درصد خواهد شد.(البته این قانون طبق مشاهدات اجرا نشده است و پس از سه روز متوالی صف فروش یا خرید در یک جهت در روز چهارم بازه ی دامنه ی نوسان نماد با طبق درصد های ذکر شده تغییر میابد) از این پس امکان محاسبه سهام بازار پایه به عنوان ارزش تضمین (برای دریافت اعتبار معاملاتی) وجود دارد. همچنین بر این اساس، صندوق های سرمایه گذاری مختلط قابل معامله در بورس (ETF) و صندوق‌های سرمایه گذاری در سهام می‌توانند تا حداکثر 10% از دارایی های تحت مدیریت خود را در بازار پایه سرمایه گذاری کنند. مبنای نوسان اعلام‌شده قیمت پایانی روز دوشنبه هر هفته است؛ یعنی در طول هفته دامنه نوسان برای تابلوها یکسان است. در این صورت: سهم الف در بازار “پایه زرد”، می‌تواند نهایتاً 15% نوسان در هفته داشته باشد. سهم الف در بازار “پایه نارنجی”، می‌تواند نهایتاً 10% نوسان در هفته داشته باشد. سهم الف در بازار “پایه قرمز”، می‌تواند نهایتاً 5% نوسان در هفته داشته باشد.

مزایا و معایب قوانین جدید بازار پایه

مزایا: محدود کردن فعالیت‌های سفته ‌بازان، حذف هیجانات موجود در بازار پایه و رشد تدریجی و منطقی سهام. معایب: احتمال تبانی بازیگران سهام برای اعمال صف خرید یا صف فروش هر سهم.

چه شرکت‌هایی باید درخواست درج در بازار پایه را ارائه کنند؟

شرکت‌های سهامی عام ثبت شده نزد سازمان بورس و اوراق بهادار باید درخواست درج در بازار پایه را به فرابورس ایران ارائه دهند. شرکت‌های مشمول ثبت نزد سازمان شامل دو گروه ذیل هستند: شرکت‌های سهامی عامی که تعداد سهامداران آنها مساوی یا کمتر از 100 سهامدار و بیش از 35 سهامدار باشد و حقوق صاحبان سهام آنها بیش از 100 میلیارد ریال باشد. شرکت‌های سهامی عامی که تعداد سهامداران آنها بیش از 100 سهامدار و حقوق صاحبان سهام آنها بیش از 50 میلیارد ریال باشد.

اولین بار شرکت‌ها در کدام تابلو بازار پایه درج می‌شوند؟

تصمیم‌گیری در خصوص نوع تابلو بر عهده کمیته درج خواهد بود.

آیا شرکتی که دارای سهام بی‌نام است، امکان درج در بازار پایه را دارد؟

در صورتی که سهام شرکت بی‌نام باشد باید پیش از آغاز معاملات، سهام به بانام تبدیل شده و در سامانه معاملات ثبت شود.

آیا شرکتی که دارای سهام ممتاز است، امکان درج در بازار پایه را دارد؟

در صورت وجود سهام ممتاز، باید براساس رویه اجرایی مصوب هیات‌مدیره فرابورس، امکان نقل و انتقال آنها در سامانه معاملاتی وجود داشته باشد.

آیا شرکت‌های تعاونی می‌توانند در بازار پایه درج شوند؟

در صورت ثبت شرکت‌های تعاونی سهامی عام نزد سازمان بورس، این شرکت‌ها می‌توانند تقاضای درج خود را به فرابورس ارائه دهند.

آیا شرکت‌هایی که در مرحله قبل از بهره‌برداری هستند، امکان درج در بازار پایه را دارند؟

در صورت داشتن شرایط درج در بازار پایه، منعی وجود ندارد.

آیا حسابرس شرکت متقاضی درج در بازار پایه، باید معتمد سازمان بورس باشد؟

بله- حسابرس شرکت حتما باید از میان موسسات حسابرسی معتمد سازمان انتخاب شده باشد.

مراحل درج شرکت در بازار پایه چیست؟

پس از ارائه درخواست و تکمیل مدارک، موضوع درج شرکت در کمیته درج/هیات پذیرش، مطرح و درصورت موافقت کمیته درج/هیات پذیرش با درج شرکت در بازار پایه، باید افشای اطلاعات در سامانه کدال و سپرده کردن سهام نزد سپرده‌گذاری مرکزی انجام شود. پس از سپرده کردن سهام و در صورت بالا بودن تعداد سهامداران، شرکت باید توزیع برگ سهام جدید را در روزنامه کثیر‌الانتشاری که آگهی‌های شرکت در آن چاپ می‌شود، آگهی کرده و پس از آن درج شرکت در بازار پایه انجام می‌شود.

چه اطلاعاتی باید توسط شرکت‌های درج شده در بازار پایه افشا شود؟

موارد افشا طبق دستورالعمل اجرایی افشاء اطلاعات شرکت‌های ثبت شده نزد سازمان جهت ناشران غیربورسی است که در سایت فرابورس ایران (ifb.ir) در قسمت قوانین و مقررات و بخش دستورالعمل‌ها قابل مشاهده است.

آیا شرکت‌های درج شده در بازار پایه ملزم به افشاء بودجه می‌باشند؟

خیر- شرکت‌های درج شده در بازار پایه الزامی جهت افشاء بودجه در سامانه کدال ندارند.

آیا امکان انتقال شرکت‌ها بین بازارها وجود دارد؟

انتقال شرکت‌ها بین بازارها، منوط به ارائه درخواست پذیرش و تکمیل فرآیند پذیرش است.

مقایسه تحلیل تکنیکال و فاندامنتال( اضافی):

اول از همه باید بگوییم که هردو تحلیل برای ارزیابی و تحلیل بورس و سهام کارایی داشته و این که کدام بهتراول از همه باید بگوییم که هردو تحلیل برای ارزیابی و تحلیل بورس و سهام کارایی داشته و این که کدام بهتر است صرفا نگرش شخصی است. استراتژی و نگرش شما در سرمایه گذاری یا معامله گری مشخص میکند کدام تحلیل برای شما مفیدتر است. بسیاری از حرفه ای های بازار توصیه می کنند همزمان از هر دو تحلیل برای انتخاب سهام مناسب جهت خرید و سرمایه گذاری استفاده نمود. تحلیل تکنیکال، علم بررسی رفتار قیمت است و تحلیلگر تکنیکال، سهم را بر اساس تاریخچه ی قیمتی تحلیل میکند و برایش شرکت سود ساز یا ورشکسته فرقی نمیکند اما این در حالی است که تحلیل فاندامنتال به معنی بررسی صورت های مالی شرکت هاست و تحلیلگر فاندامنتال صورت های مالی شرکت ها را بررسی میکند تا با استفاده از این اطلاعات و سودآوری شرکت، چشم اندازی از آینده ی یک سهم ترسیم میکند و اگر قیمت سهم زیر ارزش ذاتی باشد یا در آینده با فعالیت هایی که خواهد کرد باعث رشد قیمت سهم بشود سعی میکند به این سوال برسد که آیا مناسب خرید است یا خیر؟ یک تحلیلگر بنیادی، محدود به بازار های داخلی است اما یک تکنیکالیست میتواند در بازار های دیگر همچون فارکس و بازار های جهانی نیز فعالیت کند چون تمامی مباحث و فرمول ها و تکنیک ها در علم تکنیکال در تمامی بازار های مالی مشترک هستند. تحلیل تکنیکال از سرعت بیشتری برخوردار است و تحلیلگر تکنیکالیست خیلی زود و راحت میتواند چندین نمودار را بررسی کند اما برای تحلیل یک شرکت از نظر بنیادی باید چندین روز زمان صرف شود تا همه ی عوامل به طور دقیق بررسی شود. افق دید تحلبل بنیادی بلند مدتی است و بالای یکسال باید سهم را نگهداری کرد تا اتفاق خاصی رخ بدهد البته احتمال دارد که اصلا در طول این زمان قیمت سهم با اینکه رشدی نکرده احتمال ریزش نیز داشته باشد! اما افق دید تکنیکالیست ها پایین است و چه بسا میتواندد حد ضرر (که در بخش های قبل توضیح داده شد) نیز داشته باشند و از ریزش قیمت و ضرر بیشتر سهمشان جلوگیری کنند.

برخی از اصول راهنمای مدیریت مالی

واضح است که پاسخ به نحوه اداره پرتفوی سهام پیچیده است و نظرات مختلفی وجود دارد ولی در این مطلب سعی می‌کنیم اصول ساده‌تری از مدیریت مالی مانند میزان تخصیص سرمایه را مطرح کنیم. 1. مبلغ سرمایه‌گذاری در بازار باید حداکثر 50% از کل سرمایه باشد. 2. این بدین معناست که در هیچ زمانی نباید بیش از نصف سرمایه‌تان را برای خرید سهام اختصاص دهید. نصف دیگه سرمایه باید به عنوان ذخیره و پشتوانه برای روزهای منفی بازار نگهداری بشه. برخی افراد این مقدار رو 30 درصد از کل سرمایه میدانند و نظرات بسته به استراتژی افراد متفاوت است. 3. مبلغ درگیر در هرمعامله باید به 10 تا 15% از کل سرمایه محدود شود. مثلا اگر سرمایه شما 10 میلیون تومان است، برای هر معامله فقط باید 1 تا 1.5 میلیون تومان اختصاص دهید. 4. مبلغ ریسک در هر معامله باید به 5% درصد از کل سرمایه محدود شود، این 5% مبلغی هست که یک معامله‌گر می‌تواند در یک معامله از دست بدهد، در تعیین حدضرر به اصل فوق توجه کنید. 5. کل سرمایه درگیر در هرگروه بورسی را باید به 20 تا 25% از کل سرمایه و در هر سهم حداکثر 18% محدود کنید. هدف از این اصل این است که از اختصاص سرمایه زیاد به یک گروه بازار جلوگیری شود. البته استراتژی افراد در معاملات سهام متفاوت است و ممکن است شخصی با استفاده از تجربیات خودش یک استراتژی و سیستمی را مختص خودش طرح ریزی کرده باشد که درصد معاملات موفق را به میزان زیادی افزایش دهد. در مورد این درصدهای ذکر شده نظرات مختلفی وجود دارد. درواقع میتوان گفت که هیچ راه میانبری وجود ندارد که بتوانید بدون تلاش موفق شوید، فقط باید برای یادگرفتن و کسب تجربه تلاش کنید. سیگنال گرفتن می‌تواند گاهی به شما کمک کند اما خود شما نیز باید برنامه ای برای یادگیری خودتان داشته باشید.